💠
«دین، در ادبیاتی نو»
💢فصل اول : ضرورت تولید ادبیاتی تازه در معرفی دین
▪️
قسمت سوم: ادبیات قرآن، ادبیاتی منفعت گرایانه(3)
✨ خدای متعال در آیه ای مشابه آیه قبل قاعده ای مبتنی بر «انسان شناسی» را بیان می کند:
۲. «و کسی که از یاد من روی گرداند، قطعاً زندگی تنگی خواهد داشت! مَنْ أَعْرَضَ عَنْ ذِكْري فَإِنَّ لَهُ مَعيشَةً ضَنْكا.»(طه/124)
❗️توجه کنید در این آیه نمی گوید که خدا انسان را به سختی خواهد انداخت؛ بلکه می گوید «او خود به سختی خواهد افتاد.» یعنی نتیجه طبیعی و واقع بینانه رویگردانی از خدا، سختی و تنگی در زندگی است. این یک سخن ارزشی و شعارگونه نیست؛ بلکه قابل آزمایش اجتماعی و آمارگیری میدانی است. آمارهای بسیاری کاملاً گویای این است که ایمان به خدا ارتباط مستقیمی بر رضامندی از زندگی و سلامت روان دارد. (برای نمونه ر.ک: مقاله بررسی تاثیر میزان دینداری بر رضایت از زندگی زناشویی، گروه نویسندگان.)
❇️اما علاوه بر آمار، منطق این سخن نیز چندان پیچیده نیست. کافی است خودکاوی کنیم تا بدانیم مهمترین گرایش ما، «آرامش» است. آرامشی بدون ذره ای دغدغه و تشویش. البته کمتر کسی به این گرایش عمیق ملتفت است؛ اما در واقع همه انسانها به دنبال هر چیزی در این دنیا می روند برای رسیدن به این لذت و آرامش محض است. ولی در این دنیا هیچ گاه به آن نمی رسند. یعنی اساساً این دنیا چنین ظرفیتی را ندارد.
👈 با این حال عموم انسان ها در پاسخ به این گرایش راه اشتباه می روند. طبعاً انسان وقتی پاسخ نیاز اصیل درونی خود را نیابد، دچار تنش روحی و روانی خواهد بود حتی اگر زندگی مادی او تأمین باشد. اما خدای متعال پاسخ این گرایش اصیل و عمیق را فقط در اتصال به منبع بی نهایتِ آرامش یعنی «خدا» بیان می کند. به همین دلیل رویگردانی از یاد خدا را باعث سختی و تنگی در زندگی می داند. مانند کودکی که دست خود را از دستان مادرش در شلوغی جمعیت رها کند دچار اضطراب و استرس خواهد شد.
🔸ویلیام جیمز فیلسوف و روان شناس آمریکایی می گوید: «ایمان نیرویی است که باید برای کمک به انسان در زندگی وجود داشته باشد. فقدان ایمان زنگ خطری است که ناتوانی انسان را در برابر سختی های زندگی اعلام می دارد. »(ویلیام جیمز، دین و روان، ترجمة مهدی قائن، تهران، انتشارات بنگاه ترجمه و نشر کتاب، چاپ اول. 1356، ص220).
#دین_در_ادبیاتی_نو
🔆 کانال ادیان، فرق و قومیتهای مؤسسه مصاف (افق)
تلگرام|
اینستاگرام |
ایتا