🔰
ما و سر و ته پیاز فلسطین |یکم
✍🏻
سیدمیثم میرتاجالدینی
🟡 جنگها همیشه میان دو جبهه شکل میگیرند و تشخیص هویت جبههها در تحلیل هدف جنگ و پیشبینی عاقبت آن اهمیت دارد.
⚫️ با این مقدمه کوتاه باید پرسید: جنگی که در جغرافیای فلسطین به قدمت ۷۵ سال همواره مانند آتشی شعلهور بوده میان کدامین دو جبهه است؟ جنگی میان فرزندان اسحاق و اسماعیل؟ نبردی میان اعراب و اسرائیل؟ ستیزی بین مسلمانان و یهودیان؟ جدالی بین نژادپرستی و وطندوستی؟ و... همینطور میتوان از زوایای مختلف به این جنگ نگریست و هر سویهی عقیدتی، نژادی، سیاسی، فرهنگی و... را مبنای تقسیم دو طرف جنگ قرار داد.
🟡 آنچه که به عنوان یک نظریه سالیان درازی مبنای شناخت دو جبهه قرار گرفته و سپس براساس آن راهبردهای مهمی در سطح کلان اتخاذ شده، مبنایی است که دو طرف این جنگ قدیمی را اعراب و اسرائیل قلمداد میکند. یک دعوا که یک سر آن نژاد عرب و سر دیگر آن را نژاد یهود به عهده گرفته. دعوایی نه 75 ساله که از زمانه حضرت ابراهیم. (ن.ک: کتاب تولد اسرائیل، نوشته صادق زیباکلام)
⚫️ فارغ از پرداختن به این نکته که چرا برخی سیاستمداران جهانی و رسانههای تحت امر آنها به شدت علاقه دارند دو جبهه و طرف این درگیری را با همین مشخصه "اعراب و اسرائیل" جا بیندازند، در ایران قبل از انقلاب همین مبنا منجر به اتخاذ سیاستهایی در قبال مسئله فلسطین بوده است.
🟡 به عنوان مثال میتوان به مصاحبه محمدرضا پهلوی شاه مخلوع ایران با اوریانا فالانچی ارجاع داد. در این مصاحبه فالانچی میگوید: «آمریکاییها دوستان خوب اسرائیلیها هستند و در این اواخر شما روش سرسختانهای در مورد آنها[اسرائیلیها] به کار بردهاید و ضمن نزدیکی به اعراب سعی کردهاید روابطتان را با آنها بهتر کنید.»
شاه پهلوی در مقابل میگوید: «سیاست بر پایه و اساسی ساخته شده که نمیتوانیم قبول کنیم کشوری زمینهای دیگران را غصب کند. برای اینکه اگر امروز این بلا بر سر اعراب آمده ممکن است فردا بر سر ما هم بیاید.»
⚫️ این صحبت محمدرضا حکایت از آن دارد که وی با توجه به این مبنا که جنگ در فلسطین هرچند جنگی میان اعراب و اسرائیل است، اما مملکت ایران منافع ملی خودش را در آن ملاحظه کرده و میترسد این رویهی غاصبانه اسرائیل چنان ادامه یابد که مرزهای ایران هم تهدید شود. وقتی دو طرف جنگ اعراب و اسرائیل شناخته شوند، سیاستهای کلان حول محور منافع خواهد چرخید نه حول محور حق و یا انسانیت.
🟡 لذا وقتی فالانچی با تعجب به شاه میگوید: «عالیجناب، شما حق را به اعراب میدهید، درحالیکه نفت خود را به اسرائیل میفروشید؟!» شاه پاسخ میدهد: «نفت از طریق شرکتهای نفتی فروخته میشود. نفت ما به همه جای دنیا میرود. برای چه اسرائیل نرود؟ اگر هم به اسرائیل میرود چرا باید برایم مهم باشد؟ هرکجا میرود، برود. در مورد روابطمان با اسرائیل هم باید بگویم: ما در اورشلیم سفارتخانه نداریم ولی تکنسینهای اسرائیلی در ایران هستند. ما مسلمانیم ولی عرب نیستیم و سیاست خارجی کاملا مستقلی داریم.»
⚫️ حالا با وضوح بیشتری میتوان دید اثر اتخاذ مبنایی برای شناخت دو طرف جنگ در تعیین سیاستهای کلان چیست! شما میتوانید حق را به فلسطین بدهید و اسرائیل را غاصب بدانید، اما منفعت شما اگر ایجاب کند، به اسرائیل نفت هم خواهید فروخت.
🆔
@Qasas_school