. تاب‌آوری پزشکیان مقابل مشورت‌های سمّی -۲ ۵) چه اتفاقی میان رئیس جمهور و برخی مشاوران ناهمراه در جریان است؟ آقای پزشکیان دو هفته قبل گفت: "قطعا با وحدت می ‌توانیم موفق باشیم. من به تنهایی هیچ کاری نمی ‌توانم بکنم". نکته قابل تاملی که از مخالف خوانی برخی مدعیان اصلاحات رازگشایی می کند، سخنان رئیس جمهور در جمع اعضای ستاد های مردمی است که به گلایه گفت: "انتخاب مسئولان، برای ما معضل شده، چون شعار دادیم انتخاب برتر می ‌کنیم، اما حالا به همه می ‌گوییم کمک کنید، اما آدم‌ های خودشان را معرفی می ‌کنند؛ نمی ‌دانم باید چه کار کنیم". ۶)پزشکیان چهارشنبه گذشته در دیدار اصحاب رسانه، خبر تکان دهنده ای را بیان کرد: "در سخنرانی ‌های تنفیذ و تحلیف، برای من نوشته بودند نقد کنم و از مشکلات کشور بگویم، اما به خودم اجازه ندادم در مقابل دیدگان کسانی که خارجی‌ هستند و نشسته اند، بلند بشوم و عیب ‌های مان را بگویم. در حقیقت دوری کردم". این مشاوران که دسترسی بالا داشتند و برای سخنرانی مشورت دادند، چه کسانی هستند؟ آیا ماجرا به پروژه تمدید "شورای موقت راهبری" در قالب تشکیل "معاونت راهبردی" ارتباط دارد؟ رئیس جمهور چرا باید در حضور مقامات خارجی، مشکلات و عیب ها را بشمارد. در کدام کشور چنین کاری را می کنند؟! همین جا باید به رئیس جمهور (حفظه الله) به خاطر عزتمندی و درایت، و پس زدن مشورت مسموم، آفرین و خدا قوت گفت. ۷) باید بررسی کرد که مرزبندی کدام محافل، با بیگانگان کمرنگ شده؟ چه کسانی با صدای بلند و بر خلاف واقعیت گفتند آمریکا ظرف چند دقیقه می تواند تمام توان نظامی ما را نابود کند؟! چه کسانی حرمت ها را زیر پا گذاشتند و از آمریکایی ها در شورای روابط خارجی خواستند که با رفتارشان، از آنها در رقابت های انتخاباتی ایران حمایت کند و گرنه بازنشسته می شوند و تندروها، جای آنها سر کار می آیند؟! کدام محافل، هر بار که دشمنان، خطوط قرمز امنیت ملی ما را زیر پا گذاشتند و دست به جنایت و ترور یا پایمال کردن حقوق مسلم ایران در توافق کردند، گفتند "نباید واکنش نشان ندهیم، چرا که این، تله تنش و تله جنگ طراحی شده از سوی تندروهای آمریکا و اسرائیل است و ما مطلقا نباید وارد تله جنگ شویم"؟ بر خلاف این گزافه گویی، پنج ماه قبل، به تلافی اقدام تروریستی اسرائیل، سه پایگاه نظامی و جاسوسی آن رژیم را در هم کوبیدیم، اما دشمن جرئت نکرد وارد جنگ ادعایی شود. ۸) تحلیل های فلج کننده، کجا تولید و توزیع می شود؟ پردازشگران مشورت های مسموم، همان ها هستند که چند سال قبل (در نشریه کارگزارانی/ مشارکتی صدا) با اشاره به تحقیر رئیس جمهور صربستان نوشتند: «از نگاه منتقدان، عکسی که ترامپ از مذاکره‌‌ کننده می ‌پسندد، این است: همچون برّه ‌ای در مذبح و برده‌‌ ای در مسلخ. آيا اقداماتي از این جنس را بايد مايه شرمساري دانست؟ فرض كنيم سياستمدار صرب همچون متهمي در اتاق بازجويي و حتي يك برده در مقابل همتاي آمريكايي خود نشسته؛ اگر منافع صربستان چنين اقتضايي كند، بايد این اقدام را تمسخر كرد يا عقلانيتي سياسي خواند؟»! ترویج دشمن هراسی از سوی جریان مرعوب، درست نقطه مقابل عزت و شجاعت علوی است؛ و دقیقا به همین علت هم هست که امیر مومنان (ع) ضمن فهرست کردن افراد فاقد صلاحیت در مشورت، به مالک اشتر امر کرد: «وَلا تُدْخِلَنَّ فی مَشْوَرَتِکَ... جَباناً یُضْعِفُکَ عَنِ اْلاُمُورِِ. مطلقا با انسان ترسو مشورت نکن، چرا که تو را از انجام کار های مهم باز می‌ دارد». ۹) مرحله پس از  تشکیل کابینه، راهبرد نگاری است. البته رئوس کلی، همان گونه که آقای پزشکیان تاکید کرده، در بیانات رهبر انقلاب، سیاست های کلی نظام و برنامه توسعه روشن است. در عین حال، نحوه اجرایی کردن این الزامات تعیین کننده است. طبق گزارش های رسمی، دولت آقای روحانی، کمتر از ۳۵  درصد برنامه ششم را به اجرا گذاشت و مشابه همین روند غلط، درباره سیاست های کلی و اسناد بالا دست اتفاق افتاد. در یک نگرش کلی، دو رویکرد در زمینه راهبرد نگاری وجود دارد: نخست، رویکرد مستقل اسلامی- ایرانی به عنوان رویکرد درونزا در کنار استفاده از ظرفیت های جهانی؛ و دوم، رویکرد وابسته گرا، تابع گرا، منفعل و معطل، که صفر تا صد مسئولیت ها را متوقف به اخم و لبخند آمریکا و سه کشور اروپایی می داند و چنان مسخ نظم سیطره جوی غربی است که گویا "هر چه آن خسرو کند، شیرین بود"! قائلان به این رویکرد، در ماجرای پایمال شدن حقوق ایران در برجام، حاضر نشدند نازک تر از گل به طرف دغلکار غربی بگویند و بنابراین، انگشت اتهام را به سمت داخل گرفتند. این جریان، در مقابل بیگانگان متخاصم، خوش بین و بهانه پذیر است، اما در داخل، به مخاصمه جویی و دو قطبی سازی، و ضمنا بهانه جویی و گردن نگیری می پردازد. در راهبرد نگاری دولت باید از مشورت های این جریان پرهیز کرد. آنها راه‌بند هستند، نه راهبرد نگار. 💢یادداشت کیهان #محمدایمانی