مَبهوتْ³¹⁵
از الآن به بعد فقط میگن: یادش به خیر؛ خندهی روی لبهای مادر روی نون جای دستای مادر مهربونیِ چشمای
برخیزو باز مادریات را شروع کن
فضّه حریف گریه طفلان نمیشود...