موضوع در پرتو خطبه متقین(۲) [تقسیم خداوند] #نهج_البلاغه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ اَلْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ وَ صَلّیَ اللهُ عَلَى خَیرِ خَلْقِهِ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّاهِرِین‏ اما بعد :«فَقَسَمَ بَیْنَهُمْ مَعَایِشَهُمْ وَ وَضَعَهُمْ مِنَ الدُّنْیَا‌ مَوَاضِعَهُمْ » ✅مقدمه سخن در خطبه متقین است. یکی از فرازهای اولیه که در این خطبه بسیار مهم و انسان ساز بیان شده عبارت است از این که فرمود؛ «فَقَسَمَ بَیْنَهُمْ مَعَایِشَهُمْ وَ وَضَعَهُمْ مِنَ الدُّنْیَا‌مَوَاضِعَهُمْ » روزى و معيشت آنان را بينشان تقسيم كرد و هر كدام را در دنيا به جاى خويش قرار داد. همین جمله در بردارنده درسهایی است که دو درس از آنها را در دو محور مورد توجه قرار می دهیم؛ ✔️محور اول [اعتماد به رازقیت خداوند] ➖این کلام در واقع به این آیه شریفه از قرآن کریم اشاره دارد: «أَ هُمْ يَقْسِمُونَ رَحْمَتَ رَبِّك نَحْنُ قَسَمْنا بَيْنَهُمْ مَعِيشَتَهُمْ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَ رَفَعْنا بَعْضَهُمْ فَوْقَ بَعْضٍ دَرَجاتٍ لِيَتَّخِذَ بَعْضُهُمْ بَعْضاً سُخْرِيًّا وَ رَحْمَتُ رَبِّكَ خَيْرٌ مِمَّا يَجْمَعُون». آيا آنان رحمت پروردگارت را تقسيم مى‏كنند؟! ما معيشت آن ها را در حيات دنيا در ميانشان تقسيم كرديم و بعضى را بر بعضى برترى داديم تا يكديگر را مسخَّر كرده (و با هم تعاون نمايند) و رحمت پروردگارت از تمام آنچه جمع‏آورى مى‏ كنند بهتر است. (۱) ➖خدای متعال در قرآن کریم خود را متکفّل رزق و روزی خلائق می داند و می فرماید: «وَ ما مِنْ دَابَّةٍ فِي الْأَرْضِ إِلاَّ عَلَى اللَّهِ رِزْقُها وَ يَعْلَمُ مُسْتَقَرَّها وَ مُسْتَوْدَعَها كُلٌّ فِي كِتابٍ مُبِين». هيچ جنبنده‏ اى در زمين نيست مگر اينكه روزى او بر خداست.(۲) ➖«قُلْ إِنَّ رَبِّي يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَشاءُ وَ يَقْدِرُ وَ لكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لا يَعْلَمُونَ». بگو: پروردگار من روزى را براى هر كس بخواهد وسيع يا تنگ مى‏كند، ولى بيشتر مردم نمى‏دانند. (۳) 👌تذکر اینکه روزی دست خداست، دلیل نمیشه که انسان تلاش نکنه بلکه باید برای به دست آوردن روزی مقدر حرکت و تلاش کرد. خدای متعال در قرآن کریم می فرماید: «وَ أن لیسَ لِلانسانِ إلّا ما سَعی». و انسان بهره ای جز نتیجه تلاش و کوشش خود ندارد. ➖ امیرالمؤمنین (ع) می فرمایند: «انْظُرُوا إِلَى النَّمْلَةِ فِي صِغَرِ جُثَّتِهَا وَ لَطَافَةِ هَيْئَتِهَا لَا تَكَادُ تُنَالُ بِلَحْظِ الْبَصَرِ وَ لَا بِمُسْتَدْرَكِ الْفِكَرِ كَيْفَ دَبَّتْ عَلَى أَرْضِهَا وَ صُبَّتْ عَلَى رِزْقِهَا تَنْقُلُ الْحَبَّةَ إِلَى جُحْرِهَا وَ تُعِدُّهَا فِي مُسْتَقَرِّهَا تَجْمَعُ فِي حَرِّهَا لِبَرْدِهَا وَ فِي وِرْدِهَا لِصَدَرِهَا مَكْفُولَةٌ بِرِزْقِهَا مَرْزُوقَةٌ بِوِفْقِهَا لَا يُغْفِلُهَا الْمَنَّانُ وَ لَا يَحْرِمُهَا الدَّيَّانُ وَ لَوْ فِي الصَّفَا الْيَابِسِ وَ الْحَجَرِ الْجَامِس».به همين مورچه با آن جثّه كوچك و اندام ظريفش بنگريد كه چگونه لطافت خلقتش با چشم و انديشه درك نمى‏گردد: نگاه كنيد چگونه روى زمين راه مى‏ رود و براى به دست آوردن روزيش تلاش مى‏ كند، دانه‏ ها را به لانه نقل مى ‏نمايد، و در جايگاه مخصوص نگهدارى مى‏ كند. در فصل گرما براى زمستان، و به هنگام امكان، براى زمانى كه جمع كردن برايش ممكن نيست، ذخيره مى ‏كند، روزيش تضمين گرديده، و خوراك لازم و موافق طبعش آفريده شده، خداوند منّان از او غفلت نمى ‏كند و پروردگار پاداش دِه، محرومش نمى ‏سازد، گو اين كه در دل سنگى سخت و صاف و يا در ميان صخره‏ اى خشك و بى ‏رطوبت باشد.(۴) ➖طبق روایتی پیامبر (ص) می فرماید: «مِنْ أَعْظَمِ النَّاسِ أَجْراً مَنْ‏ سَعَى‏ فِي حَاجَةِ أَهْلِه‏». در میان مردم از جمله افرادی که صاحب بزرگ ترین اجر و مزدند (نزد خداوند)، کسانی هستند که در راه برطرف نمودن حاجات و نیازهای خانواده خویش تلاش می نمایند. 🟢حدیثی جالب مرحوم قطب‌الدین راوندی روایت کرده است:‌ روزی از امام جعفر صادق(ع) سؤال کردند: روزگار خود را چگونه سپری می‌فرمایید؟ حضرت(ع) در جواب فرمودند: عمر خویش را بر چهار پایه اساسی سپری می‌نمایم: می‌دانم آنچه روزی برای من مقدر شده است، به من خواهد رسید و نصیب دیگری نمی‌گردد. می‌دانم دارای وظايف و مسئولیت‌هایی هستم، که غیر از خودم کسی توان انجام آنها را ندارد. می‌دانم مرا مرگ درمی‌یابد و ناگهان بدون خبر قبلی مرا می‌رباید؛ پس باید هر لحظه آماده مرگ باشم. و می‌دانم خدای متعال بر تمام امور و حالات من آگاه و شاهد است و باید مواظب اعمال و حرکات خود باشم.(۵) 👈 متن عربی حدیث 🔻 ادامه دارد 👇👇 ✅ کانال محتوایی منبر طلاب🔰🔰🔰 http://eitaa.com/joinchat/3087990800Cdc959f683d