📌امنیت ملی و دیپلماسی هسته ای 📌مروری بر پرونده و مذاکرات هسته ای در زمان مسئولیت حجت الاسلام حسن روحانی 1⃣2⃣ ◀️ تهديد زدايي از امنيت ملي/ بخش هفتم ▶️ 🔸در ادامه، دو طرف توافق کرديم که در متن بيانيه به نظر البرادعي و آژانس اشاره شود، اما مجدداً در انتخاب عبارات اختلاف نظرهايي به وجود آمد. وقتي من توضيح دادم که البرادعي به ما گفته، تنها تعليق گازدهي کافي است، باور اين مطلب براي آنها کمي سخت بود. به همين دليل قرار شد بگوييم تعليق بر مبناي تعريف آژانس؛ بنابراين، در اين مسئله پيچيده و بحث انگيز تا حدودي به توافق دست يافتيم. مسئله بعدي درباره تعليق، موضوع داوطلبانه بودن آن بود که درباره اين واژه بحث هاي زيادي صورت گرفت و در نهايت، واژه داوطلبانه را به تعليق اضافه کرديم. 🔸در پايان گفتم شما امروز متعهد مي شويد که پرونده در آژانس حل و فصل نهايي شود، ولي اگر روزي آمريکا به صورت يک جانبه اين پرونده را به شوراي امنيت ببرد، شما چه خواهيد کرد؟ جک استراو وزير امور خارجه انگليس، گفت ما عضو دائم شوراي امنيت هستيم و در آن صورت از حق وتو استفاده مي کنيم. دوويلپن وزير امور خارجه فرانسه نيز بلافاصله گفت ما هم از وتو استفاده خواهيم کرد. من به دليل اين قول، احساس کردم وزراي امور خارجه انگليس و فرانسه حداکثر جسارت ممکن را نسبت به آمريکا ابراز داشته اند که بيش از انتظار من و تا حدي دلگرم کننده بود و ديدم به يکي از اهداف مذاکراتي خود – بيش از حدي که قبلاً فکر مي کردم – دست يافته ام. در مجموع، بيانيه تهران تأمين کننده مصوبات سران نظام بود. علاوه بر اين، اگر توافقي حاصل نمي شد و جلسه به شکست منجر مي شد، سرنوشت قطعنامه بعدي آژانس بسيار نامطلوب بود و بي ترديد در آن شرايط، کشور دچار بحران مي شد و حتي در نهايت احتمال برخورد نظامي نيز بعيد نبود؛ چه اينکه در آن مقطع، آمريکا مرتب تکرار مي کرد که همه گزينه ها روي ميز است. 🔸نکتة حائز اهميت، همان مسئله استفاده از حق وتو بود که دو وزير به صراحت گفتند که اگر آمريکا پرونده را به شوراي امنيت ببرد، ما در برابر آن از حق وتو استفاده مي کنيم. البته ما به اين واقعيت توجه داشتيم که عملاً استفاده از حق وتو عليه آمريکا در شوراي امنيت از طرف انگليس و فرانسه بسيار بعيد است، ولي اين بيان وزراي امور خارجه انگليس و فرانسه در مذاکرات که اگر آمريکا بخواهد پرونده هسته اي ايران را به شوراي امنيت ببرد، از حق وتو استفاده خواهند کرد، براي ما آن قدر معنا داشت که بدانيم آنها همه سعي خود را خواهند کرد که موضوع هسته اي ايران به شوراي امنيت کشانده نشود. 🔸لازم بود مذاکرات تهران به نوعي با موفقيت تمام شود، چون اگر شکست مي خورد، جمع کردن مسئله و سامان دهي آن مشکل بود و زمان کافي هم در اختيار نداشتيم. به علاوه، اگر به توافق نمي رسيديم، اتفاق خوبي نبود و فشار روي ما زيادتر مي شد. بر اين اساس، لازم بود در همين مذاکرات تا حد امکان به توافق برسيم. 📚 امنیت ملی و دیپلماسی هسته ای، دکتر حسن روحانی، انتشارات مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام