💞 شعری که آیت الله (ره) در اواخر عمرشان زمزمه میکردند.... با کدام آبرو، روز شمارش باشیم؟ عصرها صبح بهارش باشیم؟ سال ها منتظر سیصد و اندی مرد است آنقدر مرد نبودیم که یارش باشیم... گیرم امروز به ما اذن ملاقاتی داد مرکبی نیست که راهی دیارش باشیم سال ها در پی کار دل ما افتاده یادمان رفت کمی در پی کارش باشیم ما چرا؟ خوبترین ها به فدای قدمش حیف او نیست که ما دارش باشیم؟ اگر آمد خبر رفتن ما را بدهید به گمانم که بنا نیست کنارش باشیم... #