✳ تمام عالم در فقدان «ولی» عزادار است! 🔻 وقتی وجودی در این عالم #وافی شد و وفا پیدا کرد، یعنی حق همۀ آنچه را که با او در رابطه هستند، ادا کرد، فقدان چنین وجودی، الم و درد و رنجی را در تمامی آن رابطه‌ها ایجاد می‌کند. 🔹 #ولی، وجودی کارگشا، مفید و مؤثر است. به‌خاطر انسش، یا فعالیتش، یا محبت و صفا و وفایش، یا کارگشایی‌هایی که داشته، فقدانش، همۀ کسری را نشان می‌دهد. با توجه به شعرهایی مثل: «باز این چه شورش است که در خلق عالم است/ باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است»؛ این عزا و ماتم در فقدان ولی، در ذره‌ذرۀ عالم وجود دارد. 🔸 وجود وافی و شافی که رابطه‌هایش را پر کرده و حق هر چیزی را به او داده، حق فرزندانش، حق جهاز و اسبی که سوار می‌شده، و حتی حق خنجرش، حق آبی که نوشیده و خاکی که بر آن راه می‌رفته، حق آسمان و ستاره‌ها؛ وقتی حق همۀ این پدیده‌ها را ادا کرده است، فقدان چنین وجودی سنگینی ایجاد می‌کند، رنج و گرفتاری و بلا و غصه ایجاد می‌کند. 🔺 خلاصه، در این بینش که رفتن وجود وافی و شافی که حق هر ذره‌ای را در این عالم پرداخته، خلأ ایجاد می‌کند، تعبیر «عَظُمَتْ مُصيبَتُكَ فِى السَّمواتِ» بیانگر اثر وجود #حسین علیه السلام در این عالم است. 👤 #استاد_علی_صفایی_حائری 📚 از کتاب #خون_خدا 📖 صص ۳۳-۳۰ #⃣ #سلوک #معرفت_امام