🌿🌺﷽🌿🌺 در جنگ جهانی دوم توسط آلمان‌ها، اسیر و وارد اردوگاه کار اجباری میشه. اردوگاهی که تنها دو قدم با مرگ فاصله داره، یک سمت کار شدید با مقدار کمی نون و سوپ رقیق و بیماری واگیردار و بهداشت زیر صفر و یک طرف کوره های آدم سوزی برای از کار افتاده ها، در سال‌های اسارت تک تک رفتار اطرافیانش و حتی خودش رو تحلیل میکنه و به حقایق ارزشمندی میرسه. دکتر ویکتور فرانکل، عامل اصلی خودکشی و از دست دادن تحمل و رنج در زندگی رو در واقع در نداشتن چرایی برای زندگی میدونه و معتقده انسانی که معنایی برای رنج هاش پیدا کنه، میتونه به رنج هاش غلبه کنه و حتی از رنج هاش در جهت قدرت و رشد خودش استفاده کنه. در همون شرایط سخت بارها خودش رو تصور میکنه که در سالن کنفرانسی در حال سخنرانی است و تجربیات حضور در اردوگاه رو برای انسانهای دیگه تشریح میکنه. ایشون جزو تعداد اندکی از زندانیان اون اردوگاه بودند که زنده موند و در مدت حضورش در اردوگاه به زندانیان زیادی امید بخشید. در تجربیات ایشون گفته میشه چیزی که بسیاری از زندانیان رو از پا درآورد، بیماری، کار زیاد و یا سو تغذیه نبود بلکه نداشتن هدف و امید به آینده بود. چیزی که به شدت انسان‌ها رو جذاب میکنه نوع عکس العمل اونها نسبت به اتفاقات زندگیه گفتن از امید و آرامش نه به معنای زندگی سراسر بی درد و بدون مشکله که اتفاقا شاید این دست از آدمها درد بیشتری رو در دلشون احساس میکنن، اما این دست از آدمها انتخاب کردند که اگر قراره با مرگ روبرو بشن با لبخند باشه تا با تنفر.. تکه ای از کتاب 👇 💌 هر یک از ما باید از خود بپرسد تاکنون چه چیزهایی را از دست داده که غیر قابل بازگشت است معتقد بودم برای بیشتر زندانیان میزان آنچه از دست دادند واقعا ناچیز بوده است هر کسی که هنوز زنده بود دلیلی برای امیدواری بودن داشت سلامت خانواده خوشبختی توانایی‌های حرفه‌ای ثروت و موقعیت اجتماعی را می شد بار دیگر به دست آورد از آن گذشته استخوانهای ما هنوز سالم بودند و هر آنچه برای ما رفته بود می توانست در آینده برای ما سودمند باشد آن وقت عبارت نیچه را بازگو کردم که آنچه موجب مرگ من نشود مرا نیرومند تر می سازد 🌺🌿در نظر هر شخص بی‌طرفی آینده بسیار تاریک به نظر می‌رسد بر این عقیده بودم که هر یک از ما می توانست حدس بزند، شانس زنده ماندنش چقدر کم است. به آنها گفتم با اینکه هنوز بیماری تیفوس در اردوگاه همه‌گیر نشده شانس زنده ماندن خود من ۵ درصد است و با این حال هیچ خیال ندارم که خود را به ناامیدی بسپارم زیرا هیچ کس نمی داند در آینده و حتی یک ساعت بعد چه روی خواهد داد. صفحه 109کتاب #انسان_در_جستجوی_معنا نوشته دکتر #ویکتور_فرانکل #مرجان‌ضمیری #اسرار_الهی_آرامش 🦋👇 ┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈• Join🔜 @mohandesi_fekr1 🌺🌿🌺🌿