🍃عشق آسمانی من
می‌دانم که حقیقت عشق فراتر از زمین است
و زمین توان فهمیدن عشق را ندارد.
می‌دانم که خانۀ اصلی عشق، دل است
و اگر دلی لبریز از عشق شد، عاشق به هیچ چیز دیگری فکر نمی‌کند.
می‌دانم که وقتی عاشق تو شدم، چه ببینمت و چه نبینمت
به منتهای مقصود خویش رسیده‌ام
و اگر دیدارمان به قیامت هم بیفتد، حقّی برای گِله ندارم.
امّا آقا!
وقتی که به دوست شدن تو با خودم فکر می‌کنم
بی آن که دست خودم باشد، یاد جلوه‌های زمینی عشق می‌افتم
و خدا را شکر می‌کنم که در عشق‌های آسمانی
اگر چه جلوه‌های زمینی، مقصود نیست
ولی کسانی مثل تو در دوستی‌هایشان
به جلوه‌های زمینی عشق هم، بها می‌دهند.
روزی اگر با من دوست شدی، بی آن که از روی تو شرم کنم
به تو خواهم گفت که وقت راه رفتن دستان یکدیگر را بگیریم.
من با گرمای دستان تو هر لحظه هزار بار جان می‌گیرم.
دوست دارم وقتی که به یکدیگر می‌رسیم
بعد از این که دست دادیم به هم
تو مرا در آغوش بگیری و به این زودی‌ها هم رها نکنی.
من دستت را ببوسم، تو اگر دلت خواست صورتم را.
نام اینها اگر جلوه‌های زمینی عشق است
ولی وجود آدم را پر از شور آسمانی شدن می‌کند.
دست در دست تو گذاشتن، یعنی دست در دست خدا نهادن.
در آغوش تو جا گرفتن، یعنی با خدا هم آغوش شدن
بوسیدن دست تو یعنی بوسیدن دست خدا
وقتی تو بر گونه‌ام بوسه می‌زنی
تردید نمی‌کنم که گونه‌ام بوسه‌گاه خدا شده.
اصلاً از حرفم بر می‌گردم.
هیچ کدام از اینها جلوۀ زمینی عشق تو نیست.
در عشق تو جز آسمان، رنگ دیگری پیدا نمی‌شود.
شبت بخیر عشق آسمانی من!
#شب_بخیر
#بهانه_بودن
#محسن_عباسی_ولدی
#دلنوشته_مهدوی