«إنّک علی کل شیء قدیر» هر گاه نسبتِ خودم را با تو می‌بینم و قیمت عشق تو را می‌سنجم، در مسیر رسیدن به عشق تو جز یأس چیزی عایدم نمی‌شود. عشق تو کجا و من ناچیز کجا؟ دل من چه ارزشی دارد که خانۀ عشق تو شود؟ آن هم دلی که کاروانسرای عشق‌های دنیایی بوده و بوی زمین گرفته است. تیغ این یأس وقتی می‌خواهد نفسم را قطع کند، ناگهان به یاد خدای علی کل شیء قدیر می‌افتم و امیدم جان می‌‌گیرد. خدا را شکر که خدایم بر هر کاری تواناست و او را شکر که قدرتش نمی‌گذارد با ضربۀ سنگین یأس پشتم به خاک مالیده شود. آقا! من روزی عاشق تو خواهم شد، این را به امید خدای علی کل شیء قدیر می‌گویم. دعا کن ایمانم به قدرت خدا روز به روز بیشتر شود تا هیچ گاه یأس از عاشق شدن مرا به وادی مرگ نکشاند. شبت بخیر حضرت معشوق!