﷽ 📍 عذاب برای شصت هزار نفر از اخیار❗️ 📌امام باقر(ع) می‌فرماید: خداوند به حضرت شعیب(ع) وحی کرد که من بر قوم تو عذاب نازل می‌کنم. در این روایت آمده است که تعداد ایشان صد هزار نفر بود که چهل هزار نفر از ایشان، اشرار بودند و سزاوار عذاب. و شصت هزار نفر هم از اخیار بودند. در روایت این‌گونه آمده است: «أَنِّي‏ مُعَذِّبٌ‏ مِنْ‏ قَوْمِكَ‏ مِائَةَ أَلْفٍ‏ أَرْبَعِينَ أَلْفاً مِنْ شِرَارِهِمْ وَ سِتِّينَ أَلْفاً مِنْ خِيَارِهِمْ فَقَالَ (ع) يَا رَبِّ هَؤُلَاءِ الْأَشْرَارُ فَمَا بَالُ الْأَخْيَارِ»؛ عرض کرد وضعیّت اشرار را خودت می‌دانی امّا مسئلۀ اخیار چه می‌شود؟ «فَأَوْحَى اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَيْهِ دَاهَنُوا أَهْلَ الْمَعَاصِي وَ لَمْ يَغْضَبُوا لِغَضَبِي‏‏»1️⃣؛ خداوند فرمود: آن‌ها با همین اشرار برخورد چاپلوسانه داشتند – معادل فارسی مداهنه، چاپلوسی است- با آنان کنار می‌آمدند و هرگز برخورد خشمگینانه و از روی ناراحتی نداشتند؛ بلکه کنار هم می‌نشستند. مانند بازیگران تعزیه که در پایان کار می‌بینی شمر و امام‌حسین(ع) دستشان در یک کاسه است. البتّه در گذشته این‌‌گونه نبوده؛ بلکه الآن این‌چنین است؛ چون تعزیه سیاسی شده است. هر چیز که سیاسی شود، همین‌طور می‌شود. پشت پرده می‌بینی هر دو نفر دست در یک کاسه دارند و سر من و تو کلاه گذاشتند. «دَاهَنُوا أَهْلَ الْمَعَاصِي» این شصت هزار تا واسه این است. این‌ها خشمگین نشدند برای چنین خشم خداوند. 1️⃣وسائل الشيعه، ج‏16، ص 146 - بحار الأنوار، ج‏97، ص 93 〰〰〰〰〰 📚 📕 📝 جلسه سوم @mojtabatehrani_ir