🌷 نکته تفسیری صفحه ۴۸۸🌷 دو هدیه‏ ی خداوند: خدا در این آیه، یکی از نشانه های خود در جهان آفرینش را خلقت دختر و پسر خوانده است. نکته‏ ی جالب توجه این که خدا، دادن پسر یا دختر به یک زوج را با لفظ «بخشیدن»(یَهَبُ) آورده و فرزند دختر یا پسر را هدیه‏ ی خود به یک زن و شوهر معرّفی کرده است. به کارگیری این تعبیر از سوی خدا نشان می دهد که او به فرزنددار شدن انسان ها توجّه خاصی دارد و برای پسران و دخترانِ معصوم آن ها، ارزش ویژه ای قائل است. این حقیقت که در این آیه به طور سربسته به آن اشاره شده، در روایات معصومین ـ که مفسّران حقیقی قرآن هستند ـ به طور مفصّل بیان شده است. چنان که در برخی از کتاب های حدیثی معروف، فصلی جداگانه به عنوان «ارزش فرزندان و پاداش رشد و تربیت آنان» مطرح شده است . به عنوان نمونه در حدیثی از امام صادق می خوانیم: «خداوند به سبب شدّت علاقه‏ ی یک نفر به فرزندش، به او رحم می کند.» در روایتی از پیامبر آمده است: «فرزندانتان را بسیار ببوسید؛ زیرا با هر بوسه ای، درجه ای در بهشت خواهید داشت که بین هر درجه، پانصد سال راه است.» در حدیثی از امام صادق می خوانیم: «[پاداش] نیکی انسان به فرزندش، مانندِ [پاداش] نیکی او به پدر و مادرش است.» البته پیشوایان دین در کنار بیان این رموز تأکید کرده اند که پدران و مادران باید علاوه بر رشد و مراقبت از جسم فرزندانشان، از روح آنان نیز مراقبت کنند و ایمانشان را هم پرورش دهند. در حدیثی از پیامبر اسلام می خوانیم: «فرزندانتان را گرامی بدارید و آنان را خوب ادب کنید تا خدایتان بیامرزد. » در روایتی از امیر مؤمنان علی آمده است: «حقّ فرزند بر پدرش این است که نام نیکویی بر او بگذارد و او را به خوبی ادب کند و به او قرآن بیاموزد. » آری، در این صورت است که این هدیه های خوب خدا به گوهرهایی تبدیل می شوند که مایه‏ ی افتخار انسان در زندگی و حتّی پس از مرگ او خواهند شد. پیامبر اسلام فرموده است: «فرزند شایسته، گلی از گل های بهشت است. » از امام صادق نقل شده است: «آنچه خدا از بنده‏ ی مؤمنش به یادگار می¬گیرد، فرزند صالحی است که برای پدر و مادرش طلب آمرزش می¬کند. » در روایتی زیبا می خوانیم: «کسی که بدون فرزند شایسته بمیرد، گویی در میان مردم زندگی نکرده، و کسی که بمیرد و فرزند شایسته ای از خود به جای گذارد، گویی نمرده است.» 🕊👇 به کانال منتظر هرگز نمی میرد بپیوندید 👇 @motazer_zohor_113