🎋🌸نکته تفسیری صفحه ۱۲۹🎋🌸 برطرف‏کننده‏ ی مشکلات اوست: نخستین و مهم ترین دعوت پیامبران الهی، دعوت به توحید و یگانه پرستی بوده است؛ به اینکه آفریدگار جهان، خدای یگانه است و تدبیر و اداره‏ ی هستی نیز به دست اوست. بر اساس تعالیم پیامبران، ذره ذره ی جهان هستی، زیر نظر خدا قرار دارد. وجود تمام ستارگان و سیاره ها، نورافشانی خورشید، حرکت ماه و زمین، بارش باران، جنبش جنبندگان، رشد و تقسیم سلول های جانوران، حرکت الکترون و پروتون به دور هسته‏ ی اتم و حتّی ریزتر از آن، به خواست خدا انجام می گیرد و هیچ حرکتی در جهان بدون اراده‏ ی او صورت نمی پذیرد. انسان نیز که یکی از موجودات این جهان است، روزی به دنیا می آید و روزی از دنیا می رود و در طول زندگی اش با مشکلاتی مانند بیماری و فقر مواجه می شود. در نگاه نخست، این مشکلات، نتیجه ی علّت هایی هستند که برای انسان مشخّص است. مثلاً بیماری، به علّت وجود میکروب و ویروس ایجاد می‏شود، و فقر به سبب بروز قحط یا جنگ پدید می آید. انسان نیز به طور طبیعی دنبال برطرف ‏کردن مشکلاتش می رود؛ با میکروب ها می جنگد و اسباب قحط و جنگ را برطرف می کند. در این تلاش و کوشش امّا معمولاً این حقیقت بسیار مهم از چشمان انسان پوشیده می ماند که این مشکلات، در جهانی پدید آمده که متعلّق به خداست و اسباب برطرف‏ کردن آن ها نیز تنها با اجازه‏ ی خدا اثر خود را می گذارد. یعنی انسان برای رفع بیماری خود، دنبال دارو می رود و آن را مصرف می کند؛ ولی باید بداند که دارو تنها به خواست خدا اثر می کند و شفابخش اصلی، خود خداست، و نه دارو. ما برای بریدن گوشت از چاقو استفاده می کنیم؛ ولی باید بدانیم که چاقو هم به خواست خدا می بُرَد، و اگر او نخواهد، چاقوی تیز ابراهیم بر گلوی نازک اسماعیل اثر نخواهد گذاشت. خداوند در این آیه به یاد انسانها آورده که اگر او آنان را با مشکلات و سختی های زندگی امتحان می کند، یا به سبب بی توجّهی خودشان یا ظلم و ستم دیگران گرفتار می شوند، هیچ کس جز او نمی تواند گرفتاری آنان را رفع کند؛ به عکس، اگر همه‏ ی عالم بخواهند به کسی نفعی برسانند، جز با اراده‏ ی او قادر به چنین کاری نیستند. «اگر تیغ عالم بجنبد ز جای نبرّد رگی تا نخواهد خدای». در این حال، انسان پیش از هر کاری و بیش از تکیه بر هر نیرویی، به قدرت اصلی جهان توجّه می کند و به نیروی او دل می بندد؛ آنگاه با توکّل به او، برای باز کردن گره از کارش، گام بر می دارد. اکنون درمی یابیم که چرا خداوند در آیات 23 و 24 سوره ی کهف به پیامبر می فرماید: «هرگز در باره ی کاری مگو که من فردا آن را انجام می دهم؛ مگر اینکه بگویی: اگر خدا بخواهد. و هرگاه [گفتن «ان شاء الله» را] فراموش کردی، پروردگارت را یاد کن [و آن را بگو].» از این رو، پیشوایان دین تأکید کرده اند که برای انجام هر کاری، حتماً «ان شاء الله» بگوییم، و اگر فراموش کردیم و سپس به یاد آوردیم، آن را به زبان آوریم و در دل ایمان داشته باشیم که هر کاری تنها با اراده و خواست خدا انجام می شود. #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 #منتظران_حضرت_مهدی_عجل_الله_تعالی_فرج_الشریف #تک_تک_اعمالمون_به_نیت_سلامتی_و_ظهور_امام_زمانمون_ @Montazranmahdi_313