📌 ان 🔹 یکی از اسلوب های شایع برای استثناء در کلام عرب، اسلوب «اللّهُمَّ إلّا» است. 🔸این اسلوب به منظور بیان ندرت استثناء و ضعف مطلب و مدعا به کار می رود، بنابر این دیگر مراد از «اللّهم» نداء نیست و نباید به «خدایا، پروردگارا» و امثال اینها شود. 🔸 به عبارت دیگر: عرب این اسلوب را زمانی به کار می برد که مدعایش در نهایت ضعف باشد به طوری که گویا برای بیان دلیل و مدعای خود از خداوند طلب یاری می کند. 🔹 مثال: «و لهذا صارَت لازمَةً بعدَ أن کانت جائزةً، اللّهمَّ إلّا أن یدلَّ دلیل علی قصد الاثباتِ» (مغنی). یعنی: به همین دلیل دخول لام بعد از اینکه جایز بود، واجب می شود، مگر اینکه دلیلی بر قصد اثبات دلالت کند. 🔸 «امیل بدیع یعقوب» دربارۀ این اسلوب می نویسد: «[هذا الاسلوب] لِلدلالة على ندرة الاستثناء، كأنهم لندوره استظهروا باللّه لإثبات وجوده‏». 📚 ر.ک: موسوعة النحو و الصرف و الاعراب، ص145. @arabbic https://eitaa.com/joinchat/3737649200C929d332cc9