. و (س) و ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ تبر زده شاخه و برگ و برم را گرفته غم تاب و توان دلم را نشسته‌ام در بر یاس شکسته بود نگاهم سوی پیکر زهرا تویی گل بهارم زدی گره به کارم (2) دل من محزون غمت پُرِ از درد المت ببین یتیمانت همه محزونند شکسته بال و پر همه دلخونند تویی گل بهارم زدی گره به کارم (2) ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ چگونه این روی کبود تو شویم وَ با که درد دل خسته بگویم رسیده دستم به کبودی بازو شکسته بغض غم تو به گلویم من آن گره گشایم که شد غمت بلایم (2) جگرم را شعله زدی تو چرا حرفی نزدی ز درد پهلو بی خبرم زهرا زدی تو آتش بر جگرم زهرا تویی گل بهارم زدی گره به کارم ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ شعر_سبک