#امام_حسین_ع_مناجات ای آنکه نامت موجب شیدایی جبریل شد شبنم ز داغت رفته رفته جان گرفت و نیل شد اندازه‌ی عرش خدا، رفعت گرفت این خانه‌ها روی زمین وقتی برایت روضه‌ای تشکیل شد بی تو وجود واژه‌ی ایمان تماماً نقص داشت بین لهوف تو اصول دین ما تکمیل شد شرمنده باشد محتشم، چون واژه‌ای در خور نداشت با بارگاه قدس اگر بزم عزا تمثیل شد شرمنده‌ام که اشک‌هایم مرهم زخم تو نیست شرمنده‌ی زهرا شود آن روضه که تعطیل شد درد و دوا یعنی غمت، دارالشفا یعنی دمت اعجاز عیسی با کمی از تربتت تأویل شد تو آیه‌ی نورِ علی نوری، به خاک افتاده‌ای در زیر سم اسب‌ها از پیکرت تجلیل شد از زمزم چشمان خود هاجر کنارت اشک ریخت مرثیه‌خوان خشکی لب‌های اسماعیل شد ✍ #محسن_حنیفی @navaye_asheghaan