-تنش پر زخم بود ، اما به تنها چیزی کہ فکر نمیکرد جراحت های بدن نحیفش بود . . . آخر او غم های بزرگتری داشت ؛ بعد از او علی؏ غریب می‌ماند میوه‌دلش‌حسن‌، بی سپاه و یاور بود و جگرگوشه‌ش‌حسین، در خاکی غریب به شهادت می‌رسید ... اما فاطمہ‌زهرا به دخترش زینب یاد دادھ بود به تنھایۍ پشت و پناهشان باشد و صبوری ڪند به نیابت از مادر ... - ᴺ ᴱ ᴶ ᴬ ᵀ -