4️⃣ ❌آنچه در افغانستان می گذرد... /چهارم این متن را فارغ از تحلیلهای روز، بخوانید. 👈🏻مقدمه چهارم) 🔸دولت افغانستان در طول 7 سال گذشته از زمان تشکیل دولت وحدت ملی تاکنون روز به روز ضعیف‌تر شده، سرزمین‌های بیشتری را به طالبان واگذار کرده و پشتیبانی ملی از آن تضعیف شده است. با توجه به اینکه بسیاری از گروه‌های افغانستان مخالف سلطه طالبان بر قدرت هستند و آمادگی مبارزه با طالبان دارند، چرا شاهد یک نوع اتحاد و همکاری در میان جناح‌های مختلف برای مقابله با طالبان نیستیم؟ در جواب باید گفت، واقعیت این است که در حال حاضر دو نیروی معارض در کابل با هم قدرت را در اختیار دارند. اشرف غنی، نماینده نیروهای لیبرال دموکرات است و عبدالله عبدالله نماینده شمالی‌ها. تضاد میان این دوگروه بسیار است و تمام توافق‌هایی که تا حالا برای تقسیم قدرت مساوی میان آنها انجام شده است، هرگز عملی نشده‌اند. ذهنیت موجود در میان قوم پشتون این است که سلطه بر افغانستان و دیگر اقوام این کشور، حق طبیعی آنان است. به لحاظ تاریخی 3 قرن است که جز دو دوره بسیار کوتاه، همواره کل قدرت در اختیار پشتون‌ها بوده است. امروز هم چه اشرف غنی و چه طالبان، قدرت را حق طبیعی خود می‌دانند. بقیه قومیت‌ها این را نمی‌پذیرند. در همین انتخابات سال 1398 هم صحبت از این بود که اگر اشرف غنی برای تقسیم قدرت رضایت ندهد هواداران عبدالله عبدالله در شمال دولت موازی تشکیل بدهند. اشرف غنی به گونه‌ای برخورد می‌کند که چندان بهایی به قدرت اقوام دیگر نمی‌دهد. تضادها در افغانستان بالاست و اجازه نمی‌دهدکه دولت قدرتمندی به وجود بیاید که نیروهای امنیتی قدرتمند و ارتش و پلیس قدرتمند و هماهنگ داشته ‌باشد. البته نباید فراموش کرد که ارتش و نیروهای امنیتی افغانستان همین الان هم جانفشانی می‌کنند و جنگ را آنها اداره می‌کنند. مدت‌هاست که نیروهای امریکایی و ناتو هیچ‌گونه دخالتی در جنگ ندارند. اما اختلافات درون حاکمیت باعث می‌شود که فرماندهی و روحیه نیروهای نظامی تضعیف شود. به نظر می‌رسد که در این شرایط دولت مرکزی قدرتمندی در این شرایط و با این اختلافات امکان فعالیت و زمینه‌ای برای متحد شدن گروه‌های سیاسی در افغانستان برای رویارویی با طالبان وجود ندارد. 🔸ادامه دارد... #سیدفخرالدین_موسوی #جریان_شناسی #اتفاقات_افغانستان @nofoz_shenasi