🔭 #خواندنی | سفر به آن سوی تلسکوپ ✍️ یادداشتی از حسن صنوبری، شاعر و روزنامه‌نگار 😨 حقیقت وحشتناک این است که وقتی سی سالگی را رد می‌کنیم و رسما در سرازیری زندگی می‌افتیم، عموما به همان چیزی که هستیم قانع می‌شویم. دیگر نه می‌خواهیم سیارۀ جدیدی را کشف کنیم، نه می‌خواهیم آدم آهنی عجیبی را اختراع کنیم، نه می‌خواهیم مدال طلای المپیکی را گردنمان بیاندازیم، نه می‌خواهیم پی به اسرار یا قدرت‌هایی ماورایی ببریم و نه می‌خواهیم در جنگی حماسی، دشمنی بدجنس و قدرتمند را شکست بدهیم. فقط دلمان می‌خواهد یک کارمند یا یک کاسب یا یک خانه‌دار معمولی باشیم و با یک زندگی خیلی معمولی، خیلی ساده و خیلی کم خطر و شبانه‌روز پای تصاویر بی‌نهایت تلویزیون یا اینستاگرام صبر کنیم تا این چند صباح باقی مانده هم با کمترین دردسر طی بشود و برود پی کارش. 📚 هروقت صفحات زندگی‌نامه آدم‌های بزرگ و تأثیرگذار جهان را می‌خوانیم، می‌بینیم هیچ‌کدامشان وقتی سی سالگی را رد کردند، تازه تصمیم نگرفتند آدم بزرگی شوند و رویای بزرگی داشته باشند؛ بلکه بیشترشان بین ده الی بیست سالگی تصمیم اصلی زندگی‌شان را گرفتند؛ یعنی دقیقاً در سال‌های نوجوانی... 😎 من هم وقتی نوجوان بودم، چند قهرمان در زمینه‌های گوناگون در ذهنم داشتم؛ علم، ورزش، شعر، سیاست، عرفان، مبارزه و... . بعضی از قهرمان‌هایم یکی از این امور را به خوبی پوشش می‌داند؛ اما چند قهرمان عجیب هم داشتم که به تنهایی چند رشته و آرزو و رویای مختلف من را پوشش می‌دادند؛ یک‌جورهایی می‌شود به آن‌ها بگوییم «قهرمان‌های چندمنظوره»! و همین ویژگی، آن‌ها را برایم جذاب‌تر و قهرمان‌تر می‌کرد؛ مثلا شهید چمران یکی از این قهرمان‌های چندمنظورۀ من بود؛ هم قهرمان در جنگ بود، هم علم، هم ورزش، هم عرفان، هم نقاشی ... 🔻 برای خواندن متن کامل به سایت یا #نرم_افزار_موبایلی نو+جوان مراجعه کنید👇 🌐 https://nojavan.khamenei.ir/showContent?text&ctyu=21306