اول تراپیستِ عالم، امیرالمومنین میگه که ببین بنده‌یِ طلفکی، "اُقسم باالله قَسَما حَقا اِنّ بعد الغَم فَتحا عجبا بخدا قسم! که همیشه بعد از غم، گشایشی شگفت آور خواهد بود..." دیگه ما کی باشیم که بخوایم بگیم نه و بشینیم یه گوشه غم‌بَرَک بزنیم؟ هان؟