پیام‌های سورۀ اعراف- آیۀ ۱۹۶: ۱. خداوند به واسطۀ قرآن، پیامبر را یاری و بیمه کرد. «إِنَّ وَلِیِّیَ اللَّهُ الَّذِی نَزَّلَ الْکِتابَ» ۲. توجّه صالحان به سرپرستی خداوند، سبب مقاومت و نهراسیدن آنان است. «ثُمَّ کِیدُونِ فَلا تُنْظِرُونِ إِنَّ وَلِیِّیَ اللَّهُ...» ۳. رابطۀ خداوند با انسان مؤمن، بسیار نزدیک است. «وَلِیِّیَ» (کلمۀ «وَلِیِّیَ»، در اصل به معنای دنبالۀ هم و پشتِ سر هم بودن است.) ۴. نزول کتاب آسمانی، پرتوی از ولایت الهی است. «وَلِیِّیَ» «نَزَّلَ» ۵. معبود واقعی کسی است که هم برنامه مشخّصی می‌‏دهد «نَزَّلَ الْکِتابَ»، هم در اجرا، رهروان را سرپرستی می‌‏کند. «یَتَوَلَّی الصَّالِحِینَ» (صدور قانون باید همراه با حمایت از مجریان صالح و شایسته باشد) ۶. از تنهایی نترسید که خداوند ولیّ صالحان است و وعدۀ یاری داده است. «إِنَّ وَلِیِّیَ اللَّهُ» «یَتَوَلَّی الصَّالِحِینَ» ۷. مشکلات انسان، یا از نداشتن برنامه است و یا از نداشتن سرپرست؛ و مؤمن هیچ‌یک از این دو مشکل را ندارد. «نَزَّلَ الْکِتابَ» «یَتَوَلَّی الصَّالِحِینَ» ۸. ولایت الهی نسبت به اولیای صالح خود همیشگی و عمومی است. «یَتَوَلَّی الصَّالِحِینَ» و کافر، از مدار حمایت‌‏ها و امدادهای الهی بیرون است. «وَ أَنَّ الْکافِرِینَ لا مَوْلی‏ لَهُمْ» (محمّد، ۱۱) ۹. مؤمنان صالح و نیکوکار، در بن ‏بست قرار نمی‌‏گیرند. «یَتَوَلَّی الصَّالِحِینَ» در آیۀ دیگر نیز آمده است: «اللَّهُ وَلِیُّ الَّذِینَ آمَنُوا یُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَی النُّورِ» (بقره، ۲۵۷) خداوند سرپرست مؤمنان است و آنان را از تاریکی‏‌ها نجات می‌‏دهد. ۱۰. شایسته‌سالاری، شیوۀ مورد تأیید قرآن است. «یَتَوَلَّی الصَّالِحِینَ