🔺شيخ احمد اَحسائي بفرموده روضات الجنات، الحكماء المتالهين، لسان العرفا و المتكلمين، عزة الدهر و فيلسوف العصر، كه در اين اواخر نظير او را در فهم و معرفت و صفاي حقيقت و كثرت معنويت و حسن طريقه و جودت سليقه سراغ نداريم.
🔺بعضي از اهل ظاهر او را به غلو و افراط منسوب داشته و حال انكه جلالت وي محل ترديد نبوده و صورت اجازه او كه در سال ١٢٠٩ قمري از سيد بحرالعلوم داشته حاكي از عظمت وي ميباشد.
🔺شيخ احسائي در اواسط عمر خود به بلاد عجم رفته. نخست در يزد و سپس در اصفهان اقامت گزيد و در هنگام مراجعت به وطن اصلي خود بحسب درخواست حاكم كرمانشاه مدتي هم در آن بلاد متوقف كرد تا انكه به سبب اشتغال نايره هرج و مرج، شيخ ناچار به حائر شريف رحلت فرمودند كه بقيه عمر خود را درآن ارض به تاليف و تصنيف بپردازد. از تاليفات او ميتوان به: ديوان شعر، الاجازات، شرح حكمت عرشيه ملاصدرا و… اشاره كرد.
🔺باري شيخ به جهت اعراض عموم مردم، ناچار به مدينه منوره مهاجرت كرده و در انجا اقامت گزيد تا در سال ١٢٤١ قمري در ان ارض مقدس وفات يافت و در بقيع مدفون شد.
🔹منبع: ريحانة الادب، ميرزا محمدعلي مدرس، ج١، چاپ سوم
🆔
@philosophymazaheb ایتا
🆔
@philosophy_mazaheb تلگرام
🆔
@philosophymazaheb اینستاگرام