⭕️ شهدا، اين قدرها هم نازنين نبودند! ✅ در تمام آن سال‌ها كه ما داشتيم عكس و و را پشت كلاسورها يا روي كمدهايمان مي‌چسبانديم و صبح‌هاي سه‌شنبه مي‌رفتيم « با »، يك نفر فرياد مي‌زد: « بايد در باشد تا فضيلت‌هاي اصلي انقلاب زنده بماند». ✅ وسط ميدان ما شده بود كنج عافيتي تزيين شده با ياد و عكس‌ها و خاطرات شهدا که روز به روز هم لطيف‌تر مي‌شد و لطيف‌تر. اينكه چطور عاشق مي‌شدند، چطور خواستگاري مي‌كردند، چطور دل خانم‌هايشان را به دست مي‌آوردند، چطور به نوزادانشان نگاه مي‌كردند، چطور شوخي مي‌كردند و... . عجب شهداي نازنين بي‌آزاري! شهيداني كه حتي هم حاضر بود زكات را بدهد تا برايشان برگزار شود. ؛ شهدایی كه می شود عکسشان را چسباند به داشبورد و گاز داد تا ! ✅شهدا اين‌قدرها هم كه حالا می گويند نازنين نبودند. هميشه هم لبخند روي لبشان نبود. جوری مست خدا نبودند كه و و از يادشان برود. تا آنجا كه يادم هست تجمل‌پرست‌ها، مفسدها، مال مردم‌خورها، رانت‌خوارها، از بسيجی‌ها مي‌ترسيدند. آدم‌های ترسناكی بودند. باور كنيد به خدا، اين‌قدر دوست‌داشتنی بودن هم خوب نيست. باور كنيد به خدا، (ع) هم اين قدر دوست‌داشتنی نبود. اگر نمي‌ترسيدند از او، كه قطعه قطعه‌اش نمی كردند و اسب بر پيكرش نمی دواندند و آب بر قبرش نمی‌بستند و در «خيمه‌ها» محصورش نمی‌كردند. ✍وحید جلیلی https://eitaa.com/piyroo