برای همین، از لطف و مهربونی خودش، یه هدیهٔ خاص به انسان داد: از روح خودش در ما دمید اون‌جا بود که ما، از بقیهٔ مخلوقات جدا شدیم. دیگه فقط یه موجود خاکی نبودیم؛ شدیم آمیخته‌ای از خاک و خدا... اون «دمیده شدن روح»، یعنی خدا از نور خودش رو در وجودمون گذاشت تا ما هم بتونیم رشد کنیم، بالا بریم، زیبا بشیم، و حتی تا خودِ خدا سفر کنیم... برای همینه که درون تو، یه ظرفیت بی‌نهایت خوابیده... تو فقط یه آدم معمولی نیستی. تو یه بی‌نهایتِ فراموش‌شده‌ای... ⭐