✳ وقتی برای «دلم ‌می‌خواهد» فلسفه‌بافی می‌کنیم! 🔻 اکثر مردم بر اساس زندگی می‌کنند. حُسبان، نه گمان است و نه خیال و نه تعقل؛ بلکه همان چیزی است که انسان به آن میل و گرایش دارد و برای رسیدن به آن برای انسان می‌کند. خود انسان خیال می‌کند بر اساس دلایلی کاری را انجام داده است در حالی که دلیل انجام آن کار، این تحلیل‌ها و فلسفه‌ها نیست بلکه خواسته و دوست داشته آن کار را انجام دهد. أَفَحَسِبْتُمْ أَنَّمَا خَلَقْنَاكُمْ عَبَثاً وَأَنَّكُمْ إِلَيْنَا لَا تُرْجَعُونَ: 💠 آیا چنین پنداشتید که ما شما را به عبث و بازیچه آفریده‌ایم و هرگز به سوی ما بازگردانده نمی‌شوید؟! (سوره مؤمنون، 115) ✅ بر اساس ، حسبان انسان این است که خلق شده و خداوند برای زندگی او هیچ برنامه‌ریزی‌ای نکرده است و به سوی خدا باز نمی‌گردد؛ به همین دلیل برای زندگی‌اش برنامه‌ریزی می‌کند و آن‌گونه که نفسش می‌پسندد زندگی می‌کند. حتی شاید بگوید ما بیهوده خلق نشده‌ایم و به سوی خدا باز می‌گردیم ولی هیچ از این اعتقاد زبانی در زندگی‌اش دیده نمی‌شود و او خود واقعی‌اش را که اعتقادی به خلقت با هدف و بازگشت به سوی خدا ندارد نمی‌شناسد. 👤 ╭━═━⊰   🍃🌸🍃   ⊱━═━╮ @qoranketabehedayt ╰━═━⊰   🍃🌸🍃   ⊱━═━╯