💠«وَ جَلَّلَنِي التَّبَاعُدُ مِنْكَ لِبَاسَ مَسْكَنَتِي.» خدايا! دوري از تو لباس بيچارگي و بدبختي بر من پوشانيده است. 🔸تفاوت و تصورات تربيتي به فراخور حالات ايماني افراد 🔹در تعاليم عمومي تربيت ديني،‌ مربيان تربيتي و اساتيد اخلاق براي و توجه‌ افراد به خطاهاي خويش و ايجاد حالت کنترل بر نفس در برابر غفلت‌ها و معاصي، به فراخور درجات ايماني متربّيان، از شيوه‌هاي متفاوتي استفاده مي‌کند؛ به بعضي مي‌گويند: «اگر گناه کني عذاب خواهي شد.» و به بعضي ديگر که در رتبه‌ي بالاتري قرار دارند مي‌گويند: «اگر گناه کني، مبتلا به غضب الهي خواهي شد.» اما به عده‌اي ديگر که در درجاتي از قرب را طي نموده‌اند، مطلب را ظريف‌تر بيان کرده و مي‌گويند: «اگر اين کار را انجام دهي، از درجه‌ي قرب مولا دور مي‌شوي.» 🔺 اين موارد به ديدگاه انسان نسبت به رابطه‌ي خود با حق تعالي و انجام وظايف ديني او بستگي دارد. ▪️در حالتي که انسان‌هاي عادي، عذاب را مي‌بينند و از هول و هراس آن ناله سر مي‌دهند، ولي انسان کامل الهي غضب را مي‌بيند و اشک مي‌بارد و مي‌سوزد و مي‌گدازد؛ زيرا ديد ملکوتي او نافذتر است. 🌷مولا امیر المومنین(علیه السلام) در فرازی از با ناله به درگاه الهی می فرمایند: «يَا الهي وَ سَيِّدِي وَ مَوْلَايَ وَ رَبِّي! صَبَرْتُ عَلَى عَذَابِكَ فَكَيْفَ أَصْبِرُ عَلَى فِرَاقِكَ.» پروردگارا! گيرم که بر عذابت صبر کردم چگونه بر فراق تو صبر کنم؟ 🔘 واقعيت معصيت، دوري از ساحت مولاست،‌ اما افراد از درک اين مطلب متفاوتند: بعضي حقيقت دوري را درک مي‌کنند؛ بعضي غضب الهي را؛ و عده‌اي نيز فقط عذاب را درک مي‌نمايند. 📚 (استاد تحریری) https://eitaa.com/qurantehran