گاهی ما به شیک بودن میگیم باادب😳 اگه لباس و خودش مرتب باشد میگیم ، عجب بچه با ادبی 😳 مادرها خیلی به این شیک بودن مانور میدن، مثال: وای چقدر این لباس بهت میاد. فرزند:من اینو میخوام قشنگ میشم من اونو نمیخوام،قشنگ نمی‌شم😑 برای قشنگ شدن یا نشدن تلاشش را می کند. فقط تا ۵،۶ سالگی میخواهد قشنگ باشد؟؟ نوجوان هم که شد میخواهد قشنگ باشد🙄 بعد می‌آییم سر بحث چراحجاب؟ چرا چادر؟ پدرفکر میکند بیاید فلسفه حجاب را بگوید. درحالی که مساله جای دیگر است اومی‌خواهد شیک باشد😳 نگاه میکند توی این پوشش یکنواخت چادر، شیک شدن ممکن نیست😳 واگر حجاب هم داشته باشد می‌گوید پس حداقل باید یه چیزی بزنم. می‌خواهد شیک باشد😕 بزرگتر می‌شود دیگر با کرم و ژل شیک نمی‌شود، فلان موبایل و فلان ماشین می خواهد😲 چون می خواهد شیک باشد با یه قاعده‌ی غلط (شیک بودن) چیکار بر سر بچه ها می آوریم؟؟ 💥-۱برای بچه انتظارات بی‌پایان درست می‌کنیم. 💥-۲سعی‌‌ِ برای جلوه درست می‌کنیم. در مدارس چقدر رقابت برای جلوه و زیبا شدن فشرده است! اگه یه چیزی پیدا کند که ببیند حتما با این جلوه‌ی بیشتری پیدا می‌کند ،ولو اینکه به پای آن حریم و عفاف را بدهد، دیگه حریم و عفاف نگه می‌دارد؟؟ خییییییییر مهم اینست که جلوه بیشتری پیدا میکند‌.😔 در کودکی ما می‌گفتیم چه چیزی او را شیک می‌کند. اما در نوجوانی دیگر ما نیستیم بگوئیم بلکه همکلاسی‌هایش می‌گویند اه چقدر با این زشت شده‌ای😐 می‌خواهد خوشکل و شیک شود ادامه دارد. @khrshidkhane