♦️غایت عرفان عملی، وصول و قرب اِلَی الله است 🔸غایت عرفان عملی و حرکت به سمت خداوند چیست؟ غایت عرفان عملی، وصول و قرب الی الله است. قرب لایه‌های متعدد دارد. می‌خواهیم به قرب خداوند برسیم، یعنی می‌خواهد چه اتفاقی بیفتد؟ نماز می‌خوانیم می‌گوییم: قُربَةً اِلَی‌الله. یعنی چه؟ در مراحل ابتدایی می‌گوییم: یعنی خداوند خوشش آید و بعد هم به بهشت برویم. اما باید قرب را با دقت بیشتری دید. غایت حرکت به سمت خداوند، وصول و قرب به خداوند است نه این که انسان به بهشت برسد. 🔸ملاک قرب هم این نیست که انسان چیزی ببیند و چشمی باز شود یا عالَمی را کشف کند یا به ماوراء دست پیدا کند. همهٔ این‌ها رهزن‌های راه است. این امور، هیچ ارزش وجودی‌ ندارد. اگر قدرت، ملاک قرب باشد، شیطان از همه قوی‌تر و قَدَرتر است. ♦️مراتب قرب خداوند چیست 🔸در یک توضیح اجمالی باید گفت: قرب عام و قرب خاص و قرب خاص‌الخاص یا اخص داریم. این در یک نگاه اجمالی است و اما اگر بخواهیم مراحل قرب را ریز کنیم شاید بیش از هزار مرحله قرب داریم که در هر کدام، قرب یک معنا پیدا می‌کند. 🔸اول از آن طرف نگاه کنیم که خداوند به ما نزدیک است. پس می‌خواهیم به کجا برویم؟ مگر ما کجاییم؟ خداوند کجاست؟ مگر خداوند احاطهٔ وجودی به ما ندارد؟ پس ما در متن خداوند هستیم. نه از حیث وجودی، نه از حیث احاطه‌ای و قَیومیت فاصله‌ای بین خداوند و ما نیست که بخواهد این فاصله از بین رفته و قرب ایجاد شود. اصلاً وجود ما وابستهٔ مطلق به خداوند است. 🔔ادمین: در پست‌های آینده، در چند جلسه، مسئله‌ی قرب الی الله توسط استاد عزیز بحث شده است، بنابراین جهت فهم دقیق‌تر و رفع ابهامات احتمالی ناشی از تقطیع مطالب، اتصال مطالب را رعایت کنید. حجت‌الاسلام والمسلمین برگرفته از جزوه ی مباحث 🌷 ما مسافر سفر بینهایتیم 🆔 splus.ir/rahehagh.com 🆔 eitaa.com/rahehagh