نگاشت (9) ‏إِنَّ الْأَبْرارَ يَشْرَبُونَ مِنْ كَأْسٍ كانَ مِزاجُها كافُوراً (۵) عَيْناً يَشْرَبُ بِها عِبادُ اللَّهِ يُفَجِّرُونَها تَفْجِيراً (۶))يُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَ يَخافُونَ يَوْماً كانَ شَرُّهُ مُسْتَطِيراً (۷) وَ يُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلی‌ حُبِّهِ مِسْكِيناً وَ يَتِيماً وَ أَسِيراً (۸) إِنَّما نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لا نُرِيدُ مِنْكُمْ جَزاءً وَ لا شُكُوراً (۹) إِنَّا نَخافُ مِنْ رَبِّنا يَوْماً عَبُوساً قَمْطَرِيراً (۱۰) فَوَقاهُمُ اللَّهُ شَرَّ ذلِكَ الْيَوْمِ وَ لَقَّاهُمْ نَضْرَةً وَ سُرُوراً (۱۱) - ابرار (نيكان) از جامی می‌نوشند كه با عطر خوشی آميخته است.‏۶- از چشمه‌ای كه بندگان خاص خدا از آن می‌نوشند، و از هر جا بخواهند آن را جاری می‌سازند! - آنها به نذر خود وفا می‌كنند، و از روزی كه عذابش گسترده است می‌ترسند.‏۸- و غذای (خود) را با اينكه به آن علاقه (و نياز) دارند به مسكين و يتيم و اسير می‌دهند.‏۹- (و می‌گويند:) ما شما را برای خدا اطعام می‌كنيم و، هيچ پاداش و تشكری از شما نمی‌خواهيم.‏۱۰- ما از پروردگارمان خائفيم در آن روز كه عبوس و شديد است. ‏۱۱- از اين رو خداوند آنها را از شر آن روز نگه می‌دارد و از آنها استقبال می‌كند در حالی كه شادمان و مسرورند. 🔅🔅🔅 ▪️علمای شيعه همه اتفاق نظر دارند كه اين هيجده آيه يا مجموع اين سوره، در ماجرای فوق نازل شده است، و همگی بدون استثناء در كتب تفسير يا حديث، روايت مربوط به آن را به عنوان يكی از افتخارات و فضائل مهم علی ع و فاطمه زهرا و فرزندانشان آورده‌اند. ‏▪️حتی چنان كه در آغاز سوره گفتيم اين مطلب به قدری معروف و مشهور است كه در اشعار شعرا، و حتی در شعر معروف" امام شافعی" آمده است. ‏🔹در اينجا بهانه‌جويانی كه هر وقت به فضائل علی ع می‌رسند حساسيت فوق العاده‌ای نشان می‌دهند منتهای دقت را در اشكال‌تراشی به عمل آورده و خرده- گيری‌هايی بر اين شان نزول دارند از جمله: ‏۱- اين سوره" مكی" است در حالی كه داستان شان نزول مربوط به بعد از تولد امام حسن ع و امام حسين ع است كه قطعا در مدينه واقع شده! ولی چنان كه در آغاز اين سوره مشروحا بيان كرديم دلائل روشنی در دست داريم كه نشان می‌دهد تمام سوره" هل اتی" و يا لا اقل" هيجده آيه" در مدينه نازل شده است. ‏۲- لفظ آيه عام است چگونه می‌توان آن را تخصيص به افراد معينی داد. ‏ولی ناگفته پيدا است كه عام بودن مفهوم آيه منافاتی با نزول آن در مورد خاصی ندارد، بسياری از آيات قرآن مفهوم عام و گسترده‌ای دارد، ولی شان نزول كه مصداق اتم و اعلای آن است مورد خاصی می‌باشد، و اين عجيب است كه عموميت مفهوم آيه‌ای را كسی دليل بر نفی شان نزول آن بگيرد. ‏۳- بعضی، شان نزولهای ديگری نقل كرده‌اند كه با شان نزول فوق سازگار نيست، از جمله اينكه" سيوطی" در" در المنثور" نقل كرده كه مرد سياه پوستی خدمت پيامبر ص آمد و از" تسبيح" و" تهليل" سؤال كرد. عمر گفت: بس است زياد از رسول خدا سؤال كردی، پيامبر ص فرمود عمر خاموش باش، و در اين هنگام سوره" هل اتی" بر پيامبر ص نازل شد!. 🔳‏در حديث ديگری در همان كتاب آمده است كه مردی از حبشه خدمت رسول خدا ص آمد و می‌خواست از او سؤال كند، پيامبر ص فرمود سؤال كن و فرا گير، عرض كرد ای رسول خدا گروه شما از نظر رنگ و صورت و نبوت به ما برتری داريد، اگر من به آنچه تو ايمان آورده‌ای ايمان بياورم، و همانند آنچه عمل می‌كنی عمل كنم، من با تو در بهشت خواهم بود؟ فرمود آری، سوگند به كسی كه جانم به دست او است سفيدی سياه‌پوستان در بهشت از هزار سال راه ديده می‌شود، سپس پيامبر ثوابهای مهمی برای گفتن لا اله الا اللَّه و سبحان اللَّه و بحمده بيان فرمود و در اين هنگام سوره هل اتی نازل شد! . ▪️‏ولی با توجه به اينكه اين روايات تقريبا هيچگونه تناسبی با مضمون آيات سوره" هل اتی" ندارد، به نظر می‌رسد كه برای پايمال كردن شان نزول سابق از سوی عمال بنی اميه يا مانند آنان جعل شده باشد ادامه دارد.... 🌷🌷🌷 قدر ار نشناسد دل و کاری نکند بس که از این حاصل ایام برد 🔅 تفسير و قرآن پژوهی @rahighemakhtoom