برشی از (35) 🔅🔅🔅 📌بحث روايي در باره "بسم الله" ✅1 ـ معناي «بسم الله» عن الرضا (عليه السلام): «معني قول القائل بسم الله أىْ أسِمُ نفسى بسمة من سِمات الله عزّ وجلّ وهى العبادة». قال: فقلت له: ما السمة؟ قال: «العَلامة»[ نورالثقلين، ج1، ص11.]. اشاره: همان طور كه در نظام تكوينيْ انسان مانند ديگر پديده ها نشانه ي خالق خويش است، در نظام تشريع نيز لازم است، انسان سالك وَسْمه و علامت عبادت خدا را در جان خود بنهد تا روح او در عبادت آفريدگار خويش موسوم و نشاندار گردد. چنين انسان سالكي به خوبي «آية الله» خواهد بود؛ زيرا علامت معبود، يعني عبادت در جان او ظهور كرده است. ☘️☘️☘️ ✅2 ـ مبدأ اشتقاق «الله» و معناي «مألوه» عن الصادق (عليه السلام): «والله إله كلّ شى ء»[ تفسير عياشي، ج1، ص22.]. عن هشام بن الحكم أنه سأل أبا عبدالله (عليه السلام) عن أسماء الله عزّ وجلّ واشتقاقها، فقال: «الله هو مشتق من إِله وإِله يقتضى مألوهاً...»[ نورالثقلين، ج1، ص11.]. عن أميرالمؤمنين (عليه السلام): «الله... هو الذى يَتألّه إليه عند الحوائج والشدائد كلّ مخلوق عند انقطاع الرجاء من جميع مَن دونه... »[ همان، ص13.]. ▪️اشاره: ربط تكويني موجودي كه عين فقر است، تنها به خدايي است كه عين غناست و اين پيوند گرچه در حال عادي محجوب و مستور است، ليكن در حالت اضطرار مكشوف و مشهود خواهد بود و در همه‌ي احوال تنها ملجاي هر مخلوق فقط خداوند است و در حال عادي كه فيض به وسيله اسباب و علل ظاهري به مخلوقِ نيازمند مي رسد، همه‌ي آن وسايط، مجاري فيض است، نه فيّاض. خلاصه آن كه، توحيد رجاء و توحيد اِلتجاء به اين معناست كه تنها مرجوّ و ملجاي خداست و اگر تفاوتي هست به لحاظ مقام اثبات است، نه ثبوت. همان طور كه به مقتضاي بطلان تسلسل، يك متفكر به سرآغاز سلسله‌ي علل، كه همان خداست، پي مي برد و آنگاه معلوم مي گردد كه سبب حقيقي هر مسبّبي خداوند است و عِلَل ديگر، آيات اوست، در مورد رجاء و التجاء نيز اين چنين است كه گرچه در صورت قطع اميد از ماسوي الله آنگاه به خداوند اِلتجا مي كنند، ليكن در حقيقت تكيه گاه اصلي همه رجاها و اِلتجاها خداست. 🌿🌿🌿 🔅به هنگام فتنه ها و بلاها به قرآن پناه ببرید 💻برای ترویج و تبلیغ آموزه های قرآنی خالصانه تلاش کنیم. @rahighemakhtoom