برشی از کتاب گرانقدر سروش هدایت ج 3- برش 241 (پيام به #همايش يادبود آية اللّه سيد جلال الدين #آشتياني (قدس‌سرّه) #آیت_الله_جوادی_آملی #سروش_هدایت #اسلام_شناسی #آموزه_های_اسلامی #قرآن_شناسی #آموزه_های_قرآنی 🔅🔅🔅 💢عقل و نقل نه،عقل و شرع ▫ ادبيّات محاوره اي غير از ادبيّات استدلالي است؛ اوّلي در نگرش و نگارش كارگاهي خود، عقل را در برابر دين مي پندارد و مي گويد: فلان مطلب عقلي است يا ديني، عقلي است يا شرعي، و دومي در منظر بارگاهي خويش، عقل را در قبال نقل مي بيند و چنين مي گويد: فلان مطلب عقلي است يا نقلي، عقلي است يا سمعي، زيرا عقل تجربي يا تجريدي، اگر روشمندانه اجتهاد نمايد و در ظلّ نصّ و نه در برابر آن، به جزم يا طمأنينه برسد، لازم است طبق آن عمل شود. ▫ اختلاف در باب عقل، چونان تشتّت اصحاب نقل، دليل بي پايگي عقل مداري نيست، چنان كه سند بي مايگي نقل محوري نخواهد بود. از اين رهگذر، مي توان به مخاصمه مصنوعي علم و دين خاتمه داد. هر چه با عقل برهاني اعمّ از تجربي ، رياضي، فلسفي، كلامي، فقهي، حقوقي واخلاقي مانند نقل معتبر، اگر وابسته به عرصه «بود و نبود» است، مي توان طبق آن چنين گفت: خداوند چنان كرد؛ يعني از تكوين خدايي گزارش داد و اگر پيوسته به ساحتِ «بايد و نبايد» است، مي شود به استناد آن گفت: خداوند چنان دستور داده است؛ يعني از تشريع الهي خبر داد و هرگز دين در گزاره هاي نقلي خلاصه نمي شود و هيچ گاه علم خارج از محدوده دين، به معناي جامع و كامل خود كه فعل و قول [و] حكمت و حكم خداوند را دربردارد، نخواهد بود. 🔅تفسیر و قرآن پژوهی @rahighemakhtoom