🔺🔻🔺🔻🔺🔻🔺🔻🔺 🔻 🔺 🔻 ⁉️ آیا بهشتیان از اینکه تا ابد در بهشت هستند خسته، ملول و دلزده‌ نمی‌شوند؟ 1⃣ کمال، مطلوب بالذات انسان‌‌ است؛ بنابراین وقتی انسان به کمال مطلق برسد دیگر جایی برای دلزدگی، خستگی و ملالت برایش باقی نمی‌ماند. 2⃣ عالم دنیا با عالم آخرت کاملا متفاوت است؛ دنیا چون مکان رشد، حرکت، ترقی و تکامل است، خستگی ملالت و... در آن طبیعی‌ست اما آخرت چون محل وصال به کمال مطلق و مطلوبی‌ست که انسان در دنیا دغدغه‌‌اش رسیدن به آن بوده است؛ بنابراین هنگامی که به مطلوب حقیقی خود نائل می‌آید دلزدگی معنایی ندارد. 3⃣ خستگی حاصل عدم تنوع لذت است؛ بنابراین اگر در لذت‌ تنوع نباشد، بعد از مدتی نه تنها عادی و تکراری می‌شود؛ بلکه دلزدگی نیز ایجاد می‌کند. لذت‌ حسی و عقلی داریم؛ خداوند نعمات بهشت را متناسب با درک انسان‌ها، از لذت بیان کرده است و از آنجایی که اکثر انسان‌ها لذت غالب‌شون لذت حسی است بیشتر در قرآن از نعمت‌های حسی نظیر حور، قصور سخن گفته شده است، البته در بهشت به دلیل شدت تنوع نعمت، حتی نعمت‌های حسی نیز دلزدگی ایجاد نمی‌کند چه رسد به لذت عقلی. آری تنوع و فراوانی نعمت‌های مادی و معنوی بهشت، به هیچ عنوان قابل قیاس با نعمت‌های دنیا نیست و بهشتیان طبق آیه ۳۱ نحل هر چه بخواهند برای‌‌شان مهیاست «جَنَّاتُ عَدْنٍ يَدْخُلُونَهَا تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ۖ لَهُمْ فِيهَا مَا يَشَاءُونَ ۚ كَذَٰلِكَ يَجْزِي اللَّهُ الْمُتَّقِينَ»،«باغهایی از بهشت جاویدان است که همگی وارد آن می‌شوند؛ نهرها از زیر درختانش می‌گذرد؛ هر چه بخواهند در آنجا هست؛ خداوند پرهیزگاران را چنین پاداش می‌دهد.» بعلاوه اینکه، در بهشت علاوه بر نعمت‌های مادی، نعمت‌های معنوی نیز وجود دارد همانند حضور آل‌‌الله علیهم صلوات‌الله و همچنین نعمت‌های فوق تصور انسان، نظیر لقاء پروردگار وجود دارد؛ با این اوصاف، بهشت نه تنها خستگی‌ناپذیر و ملالت‌بار نیست؛ بلکه لذتی سیری‌ناپذیر، مسرت‌ آفرین و فرح‌بخش است. 4⃣ خستگی حاصل نابود شدن نعمت و یا ترس از نابودی نعمت است؛ اما طبق آیه ۸۲ سوره‌‌ی مبارکه‌ی بقره، بهشتیان در بهشتی جاودان قرار دارند که نعمت‌های آن نیز زوال‌ناپذیر است ﴿وَ الَّذينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ أُولئِکَ أَصْحابُ الْجَنَّةِ هُمْ فيها خالِدُونَ﴾ بنابراین بودن در چنین مکانی خستگی را نشاید. 🔰نتیحه اینکه: رسیدن با کمال مطلق، آرامش عمیقی در پی‌دارد؛ همانگونه که رود خروشان پس از وصل شدن به دریا آرام می‌‌‌گیرد؛ انسان‌ها نیز به محض وصال به بهشت به آسایش و آرامش مطلق می‌رسند؛ بنابراین طبق آیه‌ی ۱۰۸ کهف انسان در سرای جاودان و ابدی، هیچ‌گاه از خدای سبحان درخواست انتقال از بهشت را نمی‌کند. «خالِدِينَ فِيها لا يَبْغُونَ عَنْها حِوَلًا» آن‌ها جاودانه در (بهشت) خواهند ماند؛ و هرگز خواهان نقل مكان از آنجا نيستند. 🪶مرضیه رمضان‌قاسم ╔   ☕️🖊๑‌ ╰┈➤Ⓜ️@ramezan_ghasem110