🔸وقتی مرتب با فرزندتان صحبت می کنید و در گفتگوها گوشزد می‌کنید که در این زندگی، چقدر سختی و عذاب کشیده اید چقدر رنج دیده‌اید و چه فداکاری‌ها که نکرده‌اید... 🔹در واقع مرتب به فرزندتان القاء می‌کنید که من قربانی این زندگی هستم و تو تنها چشم امید و ناجی من هستی. حالا او خودش را نجات دهنده شما تصور می‌کند و هیچ لحظه‌ای را برای نجات شما از دست نمی‌دهد، غافل از اینکه خودش تمام زندگیش را با نگرانی برای شما از دست می‌دهد. 🔺در قبال رسیدگی و عشقی که به فرزندانمان می‌دهیم، آنها را مدیون و بدهکار و ناامن نکنیم، به آنها کمک کنیم زندگی‌های مستقل و ذهن‌های آرام داشته باشند. https://eitaa.com/joinchat/4178903060Ca43bd84efe