فقه خوارجی و حمایت از جلادان [ص٢ از ٣] @rozaneebefarda 🔻🔻🔻 ١.٣. اخذ قید «عدم نیت مخالفت با نظام» در مفهوم محارب محمد محلاتی ظاهرا بدون آن‌که کسی از او بخواهد وکالت داعشی‌های وطنی و غیروطنی را یک‌تنه بر دوش گرفته و در این زمینه از هیچ تحریف سطحی دریغ نمی‌کند. او در موضوع محارب، که از مفاهیم ریشه‌دار در فقه اسلامی است، قیدی را ذکر می‌کند که هیچ مستند فقهی، اصولی یا حتی عقلی ندارد. او می‌نویسد: «محارب و مفسد فی الارض از جنس قطاع الطریق و اشرار خون آشام است که در صدد قتل و غارت مردم است ... ولی معترض قانون شکن در برابر حکومت موضع دارد و بدنبال استقرار نظم دیگری است و به این دلیل است که این دو کاملا از دو جنس متفاوتی هستند.» با این توصیف مفهوم «محارب» مقید به «عدم نیت مخالفت با نظام» است درنتیجه هرکس که خالصانه (!) نیت کند و در راه مخالفت با نظام اسلامی دست به هر جرم و جنایتی بزند و برای اسقاط نظام اقدام به قتل سرباز مدافع امنیت، سنگسار کردن بسیجی مظلوم، تکه‌تکه کردن افراد به ظنّ بسیجی بودن، هتک عرض نوامیس مردم به صرف چادری بودن و... کند و نیروی امنیتی را به آتش بکشد و اموال بیت‌المال را بسوزاند از نگاه محمد محلاتی نه تنها محارب نیست بلکه یک «معترض مظلوم» است و حکومت نیز حق ندارد حکم محارب را علیه او جاری کند. ای کاش مسئولین قضائی در کنار بغاة و محاربین، مفتی البغاة و المحاربین را نیز به دادگاه می‌کشاند تا مردم از شر تئوریسین‌های خشونت و حامیان داعش داخلی رها می‌شدند و زندگی عادی و به‌دور از ناآرامی را بار دیگر تجربه می‌کردند. ۴.١. اخذ قید «اهلیت» در مفهوم محارب محمد محلاتی در ادامه مطالب خود قید دیگری را به مفهوم «محارب» افزود بدون آن‌که پشتوانه فقهی روشنی ارائه کرده باشد یا لااقل به غیرجازمانه بودن و اختلافی بودن این قید اشاره کند. او در این زمینه می‌نویسد: «محارب و مفسد فی الارض از جنس قطاع الطریق و اشرار خون‌آشام است که در صدد قتل و غارت مردم است» با این حساب اگر فردی خون‌آشام نباشد آقای محلاتی وی را محارب نمی‌داند. مثلا اگر یک پزشک در جریان یک آشوب گسترده و خشونت‌آمیز دست به جنایات داعش‌گونه بزند به‌گونه‌ای که اراذل و اوباش خیابانی چنین جنایتی نداشته باشند، به صرف این‌که آن آقای دکتر «خون‌آشام» نبوده در دادگاه عدل (!) آقای محلاتی تبرئه می‌شود. فقیه بزرگ عالم تشیع، شیخ اعظم انصاری در تعریف محارب می‌نویسد: « محارب كسى است كه شمشير يا مثل آن برهنه در دست بگيرد يا عصا و سنگ، در بيابان و آبادى بگردد كه مسلمانان را بترساند، يا مال ايشان را بگيرد، يا خود ايشان را.»(صراط النجاة، ص317) همانطور که مشاهده می‌شود تعریف شیخ انصاری مطلق است و شامل «خون‌آشام‌ها» و «غیرخون‌آشام‌ها» می‌شود و فرقی نمی‌کند ترساننده مردم جزء اراذل و اشرار باشد یا آن‌که از حیث اجتماعی، اعتبار ظاهری داشته باشد اما در عین حال مرتکب افساد فی الارض نیز شده باشد. فارغ از اطلاق فوق، این تقیید محلاتی در کلمات برخی فقهای برجسته معاصر نیز به‌صراحت مردود شمرده شده است. به‌طور مثال مرحوم آیت‌الله العظمی بهجت در توصیف شروط «محارب» پس از ذکر «قصد اخافه» می‌نویسند: « لازم نيست كه [محارب] اهل ريبه و فتنه باشد كه معلوم يا مظنون باشد كه اهل اين كار است، بلكه فعليت اين عمل كه اخذ سلاح به قصد اخافه است كافى است،»(جامع‌المسائل، ج5، ص328) فقیه بزرگ امامی، علامه حلی نیز اشتراط «اهل ریبة» را بنابر اصح نمی‌پذیرند:« المحارب كل من جرد السلاح لإخافة الناس في بر أو بحر ليلا كان أو نهارا في مصر و غيره. و هل يشترط كونه من أهل الريبة فيه تردد أصحه أنه لا يشترط مع العلم بقصد الإخافة.»(شرائع، ج4، ص167) بنابراین برخلاف نگاه جزم‌اندیشانه محلاتی قید مذکور نه‌تنها از مسلمات فقه امامیه نیست بلکه برخی از بزرگ‌ترین فقهای شیعه برخلاف آن نظر داده‌اند. 🔘روزنه؛ دریچه‌ای به تاریخ، سیاست و اندیشه دینی معاصر: https://eitaa.com/joinchat/2032861191C0a0a43a053