آیه مورد بحث، به دومین اعجاز موسى ع که جنبه امید و بشارت دارد اشاره کرده، مى فرماید: موسى دست خود را از گریبان خارج کرد، ناگهان سفید و درخشنده در برابر بینندگان جلوه نمود (وَ نَزَعَ یَدَهُ فَإِذا هِیَ بَیْضاءُ لِلنّاظِرینَ). نَزَعَ در اصل، به معنى برگرفتن چیزى از مکانى است که در آن قرار گرفته. مثلاً از گرفتن عبا از دوش، و لباس از تن در لغت عرب، به نزع تعبیر مى شود. و همچنین جدا شدن روح از تن را نیز نزع مى گویند و به همین مناسبت گاهى به معنى خارج کردن نیز آمده است، که در آیه مورد بحث به همین معنى است. گر چه در آیه، سخنى از محل خارج ساختن دست، به میان نیامده است، ولى از آیه ۳۲ سوره قصص اسْلُکْ یَدَکَ فی جَیْبِکَ تَخْرُجْ بَیْضاءَ استفاده مى شود موسى دست را در گریبان مى کرد، سپس خارج مى ساخت، سفیدى و درخشندگى خاصى داشت، آنگاه به حالت نخستین بازمى گشت. 🌼🌼🌼 در پاره اى از روایات و تفاسیر، مى خوانیم دست موسى علاوه بر سفیدى در این حالت به شدت مى درخشید. ولى آیات قرآن از این موضوع ساکت است ، اگر چه منافات با آن ندارد. و همان طور که گفتیم این موضوع و معجزه سابق درباره عصا، مسلماً جنبه طبیعى و عادى نداشت، بلکه در ردیف خارق عادات پیامبران بود که بدون دخالت یک نیروى ماوراء طبیعى امکان پذیر نیست. و نیز همان طور که اشاره شد، موسى(علیه السلام) با نشان دادن این معجزه، مى خواهد این حقیقت را روشن سازد که تنها برنامه من جنبه ارعاب و تهدید ندارد، بلکه ارعاب و تهدید براى مخالفان است و تشویق و اصلاح و سازندگى و نورانیت براى مؤمنان. ذیل آیه ۱۰۸ @Roznegaar