شیوهٔ به‌کارگیری در تشویق مردم به رأی دادن توسط نخبگان سیاسی به دو شکل قابل‌تصور است. عده‌ای شخص خاصی را مدنظر قرار داده و برای تشویق مردم به انتخابات، تمام ملاک‌ها را همچون لباسی بر تن همان مصداقی می‌کنند که موردنظرشان است؛ درحالی‌که این روش، قدرت تأمل و تفکر را از مردم گرفته و آن‌ها را به‌اصطلاح آماده‌خور سیاسی بار می‌آورد. درحالی‌که در روش دوم، یک نخبهٔ سیاسی تنها به ذکر ملاک‌ها و معیارهای لازم در انتخاب اصلح می‌پردازد و به مردم اجازه می‌دهد تا با تعقل و تأمل در ملاک‌ها، خودشان اصلح را انتخاب نمایند. 🖌زهرا ابراهیمی https://eitaa.com/roznevesht