به بهانه‌ی روز درختکاری سالهاست که در این روز مبارک، نهال‌هایی کاشته می‌شود؛ عکس‌ها و تصاویرش را هم همان لحظه به اشتراک می‌گذارند. یک نکته‌ای که در کاشت نهال و ارتباطش با فرهنگ ملت ما نهفته است موضوع پیگیر بودن است. متاسفانه یا خوشبختانه ما ملت پیگیری هستیم؛ اما نه همیشه و نه همه‌جا. بعضی وقت‌ها در امور غیر ارزشی چنان مساله را پیگیری می‌کنیم که انگار از نان شب هم واجب‌تر است. نمونه‌اش هم همین چند روز پیش که ملت، پیگیر بودند تا سر ساعت هشت آهنگ کامل ساسی را دریافت کنند؛ اما برای برخی از امور دیگر، اصلا پیگیر نیستیم. گویا ما فعالیت‌های خود را به دو دسته تقسیم کرده‌ایم. دسته‌ای از فعالیت‌ها که باید پیگیری شوند و آنقدر در آن موضوع سرک بکشیم تا اقناع شویم و دسته‌ی دیگر فعالیت‌هایی که انجامشان تنها هیجانی است و آنی؛ یعنی در یک لحظه و در جمع و یا مقابل دوربین انجامش می‌دهیم و استمرارش را می‌سپاریم به خدا. حالا ربط آنچه گفتم به روز درختکاری چه بود؟ ربطش این بود که ناگهان به طور جمعی جوگیر می‌شویم و نهال می‌کاریم و رهایش می‌کنیم. کاشت نهال اگرچه ارزشمند است اما نگهداشت آن ضروری‌تر. یعنی کاشت بدون داشت به نتیجه نمی‌رسد. نهال نیازمند مراقبت و شرایط خاص است تا ما را به هدف کاشتنش یعنی همان درخت شدن برساند. اما ما فقط می‌کاریم و رهایشان می‌کنیم. ما ملت پیگیر بد نیست اینجا هم پیگیر باشیم و شرایط درخت شدن را برای نهال‌هایی که می‌کاریم فراهم آوریم. 🖋زهرا ابراهیمی #روز_نوشت #روز_درختکاری #کاشت #داشت https://eitaa.com/roznevesht