آن را که درد عشق به جانش نمی دهند سوزِ نهان و اشک روانش نمی دهند هر کس مراقب سخن خود نبوده است نام حسین را به زبانش نمی دهند آن دیده ای که بر رخ نامحرمان رسید بر گریه ی حسین امانش نمی دهند هر کس که خرج شد به هوای غریبه ها حال و هوای عشق به جانش نمی دهند هرکس سراغ خانه ی غیر از حسین رفت رنگی هم از بهشت نشانش نمی دهند قلبی که می تپد ز غم سُمِّ اسب ها جز ضربِ عشق او ضربانش نمی دهند آن پیکر مُقَطَّعُ الاعضا و خسته را با سُمّ اسب ها هیجانش نمی دهند طفلی که تشنه بوده و از هوش رفته است با بوسه ی سه شعبه تکانش نمی دهند یک دختر سه ساله بهانه اگر گرفت در شب، سر بریده نشانش نمی دهند @s_r_moayed