#رمان_هاد پارت۱۲۸ تقریباً هر دور روز یه بار رفتیم بیرون. گاهی بیشتر. به چیزی نبوده که گیر ندم. اوایل بهتر بود. میگفت چشم. مثلا ارایشش رو کم کرد. یا مدل حرف زدنش رو عوض کرد. اما فکر کنم کم کم دیگه داره خسته میشه. ازطرفی اگه بخوام بیشتر فشار بیارم ممکنه بره پیش مامان. نمی دونم چه کار کنم - خب همین جوری ادامه بده. مشکل کجاست؟ - هفته دیگه مراسم نامزدیه و اگر تا اون موقع پشیمون نشه یعنی همه کارهایی که کردیم پر شاهرخ گفت: - جلوتر از زمان حرکت نکن شروین مثل همیشه شانه ای بالا انداخت. - امروز بریم یه بیلیارد حسابی بازی کنیم که اگه زن بگیری دیگه نمیشه پیدات کرد شاهرخ این را گفت و نیشخندی زد. - هه هه . تو که کیف می کنی قیافه درمانده شروین دیدنی بود. شاهرخ قاه قاه خندید. هنوز سوار ماشین نشده بودند که گوشی شاهرخ زنگ خورد. نگاهی به گوشی کرد. - علی ! تلفن را جواب داد. - سلام. خوبی؟ آره... باشه. داریم می آیم تلفن را قطع کرد و سوار شد. شروین ماشین را روشن کرد و پرسید: - اونم می خواد بیاد؟ - آره. میگه دوست دارم بدونم چه جوریه. گفته بود وقتی خواستم برم خبرش کنم. صبح بهش گفتم آماده باشه. زنگ زده بود خبر بگیره! - تا حالا بازی نکرده؟ - علی جز کتاب و درس هیچ چیز دیگه ای رو تجربه نکرده - خسته نمی شه؟ - عشق کتابه! من خودم عاشق کتاب خوندنم ولی علی یه چیز دیگه است. وقتایی که خیلی خسته می شه یا حوصلش سر می ره با کتاب خوندن انرژی می گیره - کاراش عجیب غریبه - شاید اما حداقلش اینه که آخرش پشیمون نمیشه شروین حرفی نزد. چند دقیقه ای به سکوت گذشت. - چیه؟ تو فکری! - نمیدونم چرا اما یه کم نگرانم. علی صداش گرفته بود. با همیشه فرق داشت. فکر می کنم اتفاقی افتاده علی دم بیمارستان بود. شاهرخ درست حدس زده بود. قیافه گرفته علی از 6 فرسخی هم داد می زد که اتفاقی افتاده. شاهرخ پرسید: - کی این اتفاق افتاده؟ - امروز صبح. فرستادمش بره خونه. سعی می کرد خودش رو نگه داره اما حالش خیلی بد بود. گفتم بره خودمون کارها رو می کنیم. تا من کارهای بیمارستان و گواهی فوت و بقیه کارا رو انجام میدم تو هم برو دنبال قبر. بیا اینم سوئیچ شروین گفت: - ماشین هست - باشه. کارها که تموم شد یه سر می ریم پیش هادی شاهرخ سری به نشانه تائید تکان داد. علی خداحافظی کرد و از پله های بیمارستان بالا رفت. شاهرخ و شروین رفتند قبرستان. شروین سکوتی را که حاکم شده بود شکست و گفت: - چرا اینقدر براش احترام قائلی؟ - برای کی؟ - هادی رو میگم چرا اینقدر برات مهمه؟ اصالا ای هادی کیه؟ چه کاره است؟ از کجا میشناسیش؟ - مسلسل میزنی؟ چند تا چند تا ؟ - ببخشید. خیلی دوست دارم درموردش بدونم - یه مدت تو محلشون زندگی می کردم. باباش نونوا بود. آشنایی مون از همون نونوایی شروع شد - چه کاره است؟ چی می خونه؟ - هیچی. دانشگاه نرفت. به خاطر وضعیتی که داشت نتونست بره دانشگاه. این آخری ها که وضع بهتر شده پیگیر هست. اما فعلا کارش تو همون نونوائیه پدرشه - برام عجیبه! تو و علی هر دوتون از هادی بزرگترید ولی رفتارتون جوریه که انگار اون بزرگ تره! حتی دانشگاه هم نرفته - مگه بزرگی فقط به سنه؟ شروین نگاهی از گوشه چشم به شاهرخ انداخت. - قبول. ولی مگه اون چی داره؟ فرقش با بقیه چیه؟ - هادی سنش از من کمتره اما خیلی زودتر از من راه زندگی رو پیدا کرده. کسی که میدونه چطور زندگی کنه قابل احترامه ادامه دارد.... ✍ میم مشکات