نرگس: قسمت(۱۲۵) #دختربسیجی با آموزشای فیلم بردار و جلوی چشمای خیره بهمون انگشت پر از عسلم رو توی دهن آرام گذاشتم که یه گاز کوچولو از انگشتم گرفت و من متعجب به چشمای خجالت زده اش خیره شدم و لبخند بد جنسانه ای تحویلش دادم که لبش رو گاز گرفت و پر اضطراب انگشت عسلیش رو توی دهنم گذاشت. قبل اینکه انگشتش رو از دهنم بیرون بیاره دستش رو توی دستم گرفتم و جوری که کسی متوجه نشه و خیلی نامحسوس انگشتش رو بوسیدم. بعد انداختن سرویس طلایی که مامان به آرام هدیه داده بود به سر و گردن آرام، خانم هایی که حضور داشتن بعد دادن هدیه هاشون از اتاق عقد خارج شدن و عکاس توی چندین ژست مختلف ازمون عکس گرفت . ژستایی که عکاس نشونمون میداد باعث می شد بیشتر به آرام نزدیک بشم و من از خدا خواسته تمامشون رو اجرا میکردم تا اینکه عکاس از آرام خواست به مدل های مختلف بمونه بعد* ** من برای بوسیدن آرام لحظه شماری می کردم ولی نه توی این وضعیت و جلو ی چشم یه غریبه! به چهر ه ی آرام خیره شدم که با التماس بهم نگاه کرد و من بی خیال شونه ای بالا انداختم ولی با چشمای گرد شده ی آرام و نگاه هشدار دهنده اش رو به عکاس گفتم : دیگه کافیه! عکاس مخالفت کرد و گفت : ولی من فقط چندتا عکس انداختم . _گفتم کا فیه! شما می تونی بری. عکاس که دید مرغ من یه پا داره و لحنم کاملا جدیه با کلافگی لوازمش رو جمع کرد و از اتاق خارج شد. با رفتن عکاس و بسته شدن در پشت سرش به چشمای آرام که معلوم بود از اینکه از دست عکاس خلاصش کردم خوشحاله! خیره شدم و گفتم : اگه یکی ازم بپرسه قشنگترین شب زندگیت چه شبیه بی برو و برگرد می گم شب یکی شدن دنیام با دنیای قشنگ توئه! امشب قشنگترین شب زندگی منه. لبخندی روی لبش نشست که بهش نزدیک شدم و گفتم : تو امشب می خوای همه اش ساکت با شی؟ نمی خوا ی بهم بگی.... _می خوام بگم که احساس میکنم من خوشبخت ترین عروس روی کر ه ی زمینم چون.... تو داماد این عروسی! خواستم نزدیک تر برم و بغلش کنم که با باز شدن ناگهانی در خودم رو عقب کشیدم و به مبینا که سرش رو از لای در داخل کرده بود عصبی نگاه کردم که با تعجب و لحن شیطونی گفت :به این زودی دست به کارش دین؟! در جوابش لبخند زدم و به آرام نگاه کردم که مبینا ادامه داد:بقیه ا ش رو بزارین برای بعد! الان همه ی مهمونا منتظر شماین. با این حرفش دست آرام رو توی دست گرفتم و با هم میان دست و سوت و جیغ دخترای جمع شد هی جلو ی در از اتاق خارج شدیم و دست توی دست هم به مهمونامون خوش آمد گفتیم. قسمت(۱۲۶) #دختربسیجی بعد خوش آمد گویی ما به درخواست فیلمبردار روی صندلی وسط سالن نشستیم گردنبندی رو از جیب کتم در آوردم و وقتی به سمتم برگشت گردنبند رو مقابلش گرفتم که صدای دست و سوت جمعیت حلقه زده دورمون فضا رو پر کرد و من گردنبند رو به گردنش انداختم و به هر زحمتی که بود قفل زنجیر ش رو بستم. بعد بستن قفل گردنبند که حسابی نفسم رو بند آورده بود آرام دستش رو توی دستم گذاشت و مجبورم کرد باهاش برقصم. دست توی دست آرام و خیره به چشماش مدتی رو با هم رقصیدیم تا اینکه به سمت جایگاه عروس و دوماد رفتیم و روی مبل نشستیم. چشمم به آیدا بود که با لباس مجلسی کوتاه ی که تنش بود به همراه دخترا ی فامیل می رقصید و خوشحال به نظر می رسید. با صدای آرام که یواش کنار گوشم گفت به کی نگاه می کنی؟ نگاهم رو از آیدا گرفتم و در حالی به اخمای درهمش نگاه می کردم و با لبخند از حس حسادتش، گفتم : به آیدا. اخماش از هم باز شد و با لبخند گفت : آها!.... می گم تو نمی خوای بری پیش آقایون ؟ برای اولین بار بود که از حسادت کسی نسبت به خودم لذت می بردم و این همه برام خوشایند بود و بهم حس غرور می داد. به حسادتش خندیدم گفتم: یعنی تو دوست دار ی من برم؟! _من نه! و لی دخترایی که با وجود تو نمی تونن برقصن دارن برای تو میخونن که بری. مامان که حسابی به خودش رسیده بود و توی لباس مشکی بلندش قدش بلند تر به نظر میرسید به سمتمون اومد و رو به من گفت :آراد تو نمی خوای بر ی پایین!؟ به آرام نگاه کردم و با گفتن من میرم ولی خیلی زود بر می گردم. از جام برخاستم و برای رفتن به طبقه ی پایین ازش فاصله گرفتم. ولی بر خلاف گفته ام تا آخر وقت توی طبقه ی پایین موندم و با امیر حسین و بقیه گفتیم و خندیدیم. توی جمعمون جای پرهام رو حسابی خالی می دیدم، بدون اینکه دلیل نیومدنش رو بدونم. همیشه فکر می کرد پرهام اولین کسیه که توی جشن نامزدیم حضور پیدا می کنه و تا آخر کنارم می مونه ولی او نیومده بود که هیچ! حتی بهم زنگ هم نزده بود و کاملا ازش بی خبر بودم. آخرای شب بود و من بی حوصله به حرفای عموی آرام و بابا گوش میدادم که امیرحسین کنارم وایستاد و گفت: دیگه هر چی اینجا نشستی و غمبرک زدی بسه پاشو که می خوایم بریم بالا .