🍀#آشتی با خدا ۶۴ در ادامه بحث گذشته 👇 پس مبعوث شدنِ وجود مقدس پيامبر(ص) يك چيز است، و عارف شدن، چيز ديگر! چون در نبي شدن به عنوان مقدمه بايد تمام تعلق «جانِ» آن نبي به سوي خدا سير کند و جهت «روح» او تماماً به طرف عليم مطلق باشد امّا اين کافي نيست، ⭕️ زيرا خدا هم بايد اراده كرده باشد كه در آن زمان براي بشريت پيامي و پيامبري بفرستد، در اين صورت است که آن انسان وارسته را به تعليم خاصي مبعوث مي كند. به همين جهت گفته اند باطن نبوت، ولايت است،❤️👌 يعني ابتدا بايد قرب عبد به رب حاصل شود و سپس اگر زمانه نياز به نبي داشت، آن کس که به مقام ولايت و قرب الهي نايل شده به نبوت مبعوث گردد. 💠💢 شب بعثت، شب بسيار بزرگي است چون در آن شب، درِ آسمان غيب به سوي بشر باز شده و بزرگترين حقايق غيبي به يكباره بر «قلب» پيامبر(ص) نازل گشته است! خداوند در آن شب، حقايق وحي را بر «جان» مبارک پيامبر(ص) سرازير نمود تا از طريق آن انسان وارسته، بشريت را از حقايق غيبي و شريعت خود آگاه كند. ❤️💢 شريعت، حقايق غيبي فوق العاده عظيم و دقيقي است كه از طريق جبرائيل(ع) بر «جان» پيامبر(ص) نازل مي شود و پيامبر(ص) از آن طريق، جهت ارائه آن حقايق غيبي، تعليم خاصي مي گيرد تا بشر در زندگي زميني سرگردان نماند و از سعادت دنيايي و حيات ابدي خود محروم نشود و بتواند ابديت خويش را اصلاح كند. 💠💠 بعضي مواقع، عرفا حقيقتي از حقايق غيب را كشف مي كنند و آن را براي بقيه حکايت مي نمايند ولي در عين حال خودشان اذعان مي دارند که معلوم نيست اين کشف جامع و کامل باشد، مگر آن که با کشف پيامبر معصوم(ص) تأييد شود. 🍀❤️ البته و صد البته عرفا انسان هاي بزرگي هستند كه سرمايه هاي معنوي حيات بشرند و توانسته اند بهترين بهره برداري را از شريعت الهي بنمايند، اما منظور ما اين است كه بين آن ها و پيامبر(ص) فرق بسياري است و اصلاً با پيامبر(ص) قابل مقايسه نيستند، هيچ عارفي حاضر نيست او را با پيامبر(ص) مقايسه کنند، چون آن ها متوجه اند هر چه دارند از تبعيت شريعت الهي و محبّتِ رسول خدا(ص) دارند. زيرا: صد هزاران گوش ها گر صف زنند جمله مشتاقان چشم روشنند 💢⭕️ در شرح حال بايزيد بسطامي آمده است كه در حال غير عادي، چيزي گفت. وقتي كه به حال عادي برگشت به او گفتند: يا شيخ شما فلان حرف را زديد. گفت: غلط كردم. اگر دوباره گفتم سنگسارم كنيد! باز به حالت غير عادي كه رفت همان حرف را زد! با اين که خودش آن حرف را در حال عادي تقبيح کرد. ولي پيامبران(ع)در اوج ارتباط با عالم غيب هرگز از تعادل و حکمت خارج نمي شدند چون در سِتر خداوند قرار دارند. ❤️💢 اگر ائمه(ع)را هم با عرفا مقايسه كنيم مي بينيم كه با اين كه تمام دريچه هاي غيب براي «قلب» ائمه گشوده شده است ولي آن بزرگواران هيچ گاه تعادلشان را از دست نداده اند. 💠 نسيمي از غيب به مشام حلاج رسيده بود او را از خودش بي خود كرد، اما امامان با آن همه ارتباط با عالم غيب در سِتر خدا و در کمال استقرار و حکمت هستند. همه حقايق را به خوبي مي دانند ولي در عين حال تعادل خودشان را نيز حفظ مي كنند. به همين دليل است كه عرفا اطميناني به کشف خود ندارند سيد حيدر آملي«(ره)» كه از عرفاي بزرگ قرن هشتم است اظهار مي دارد خاک پاي قنبر غلام حضرت علي(ع) را سرمه چشم مي کنم. ❤️ پس خود عرفا اذعان دارند كه حقايق را بايد از طريق شريعت به دست آورد و نمي شود به صرف کشف عارفانه زندگي کرد و اميد به سعادت داشت، هر چند کشف عارفانه نمايش خم ابروي يار است و اشاره به حقايق دارد و موجب دلگرمي سالک است. ❤️💢❤️ ادامه دارد.... استاد طاهر زاده @saLhintanhamasir