انس با صحیفه سجادیه
مختصر گستردگى نعمت‏ها وَ تَمِّمْ سُبُوغَ نِعْمَتِكَ، عَلَيَّ، وَ ظَاهِرْ كَرَامَاتِهَا لَدَيَّ، امْلَأْ مِنْ فَوَائِدِكَ يَدِي، وَ سُقْ كَرَائِمَ مَوَاهِبِكَ إِلَيَّ، وَ جَاوِرْ بِيَ الْأَطْيَبِينَ مِنْ أَوْلِيَائِكَ فِي الْجِنَانِ الَّتِي زَيَّنْتَهَا لِأَصْفِيَائِكَ، وَ جَلِّلْنِي شَرَائِفَ نِحَلِكَ فِي الْمَقَامَاتِ الْمُعَدَّةِ لِأَحِبَّائِكَ. و فراخى نعمتت را بر من تمام كن، و كرامت‏هاى آن را نزد من پيوسته گردان، و دستم را از سودهاى خود پر نما، و بخشش‏هاى گرامى‏ ات را به سوى من روان فرما، و در باغ‏هايى كه آنها را براى برگزيدگانت آراسته ‏اى، مرا با پاك‏ترين دوستانتْ گردان، و در مكان‏هايى كه براى دوستانت آماده كرده‏ اى، به عطاهاى والايت مرا بپوشان. «سُبُوغَ نِعْمَتِك»: عبارت است از فراوانى و فراخى نعمت خداوند. در عالم نعمت‏هاى الهى آن چنان گسترده است كه براى هيچ كس شمارش و احصاى آن ممكن نيست. خداوند متعال در قرآن كريم مى‏فرمايد: (أَسْبَغَ عَلَيْكُمْ نِعَمَهُ ظَاهِرَةً وَ بَاطِنَةً): «خداوند نعمت‏هاى ظاهرى و باطنى خود را براى شما فراوان كرد». (لقمان/ 20.) كه مراد از نعمت‏هاى ظاهرى، آن امورى است كه انسان‏ها به آن علم پيدا كرده‏اند و باطنى نعمت‏هايى است كه مردم هنوز نشناخته‏اند. «جَاوِرْ بِيَ الْأَطْيَبِين»: مرا خوبان گردان. يكى از نعمت‏هاى معنوى در بهشت، همنشينى با خوبان و روبروى يكديگر نشستن است كه در چهار آيه از قرآن كريم به آن اشاره شده است. (سوره‏هاى حجر/ 47، صافات/ 44، دخان/ 53 و واقعه/ 16.). ◀️ کانال انس با 🆔 @sahife2
60 مشاهده