شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_14 #دعای_چهاردهم_صحیفه_سجادیه #انواع_ظلم #ظلم_در_قرآن_36_عنوان 12 #اعتماد_به_ستمكاران‏ 2 ❇️ ج: فلسفه تحريم ركون و اعتماد به ظالمان: تكيه بر #ظالم، مفاسد و نابسامانى‏هاى فراوانى مى‏آفريند كه به طور اجمال بر هيچ كس پوشيده نيست ولى هر قدر در اين مسئله كنجكاوتر شويم به نكات تازه‏اى دست مى‏يابيم. تكيه بر ظالمان باعث تقويت آنهاست و تقويت آنها باعث گسترش دامنه ظلم و فساد و تباهى جامعه هاست، در دستورهاى اسلامى مى‏خوانيم كه انسان تا مجبور نشود (و حتى در پاره‏اى از اوقات مجبور هم شود) نبايد حق خود را از طريق يك قاضى ظالم و ستمگر بگيرد، چرا كه مراجعه به چنين قاضى و حكومتى براى احقاق حق مفهومش به رسميت شناختن ضمنى و تقويت اوست و ضرر اين كار گاهى از زيانى كه به خاطر از دست دادن حق مى‏شود، بيشتر است. تكيه بر ظالمان در فرهنگ فكرى جامعه آرام و آهسته اثر مى‏گذارد و زشتى #ظلم و گناه را از ميان مى‏برد و مردم را به ستم كردن و ستمگر بودن تشويق مى‏نمايد. اصولًا تكيه و اعتماد بر ديگران كه در شكل وابستگى آشكار گردد، نتيجه‏اى جز بدبختى نخواهد داشت، تا چه رسد به اين كه اين تكيه گاه ظالم و ستمگر باشد. يك جامعه پيشرو و پيشتاز و سربلند و قوى، جامعه‏اى است كه روى پاى خود بايستد، همان گونه كه قرآن در مثال زيبايى مى‏فرمايد: فَاسْتَوى‏ عَلى‏ سُوقِهِ. «فتح 29» همانند گياه سرسبزى كه روى پاى خود ايستاده و براى زنده ماندن و سرافرازى نياز به وابستگى به چيز ديگر ندارد. يك جامعه مستقل و آزاد، جامعه‏اى است كه از هر نظر خود كفا باشد و پيوند و ارتباطش با ديگران، پيوندى بر اساس منافع متقابل باشد، نه بر اساس اتكاى يك ضعيف بر قوى، اين وابستگى خواه از نظر فكرى و فرهنگى باشد يا نظامى يا اقتصادى و يا سياسى، نتيجه‏اى جز اسارت و استثمار به بار نخواهد آورد و اگر اين وابستگى به ظالمان و ستمگران باشد، نتيجه‏اش وابستگى به ظلم آنها و شركت در برنامه‏هاى آنها خواهد بود. البته فرمان آيه فوق مخصوص به روابط جامعه‏ها نيست، بلكه پيوند و رابطه دو فرد را با يكديگر نيز شامل مى‏شود كه حتى يك انسان آزاده و با ايمان هرگز نبايد متكى به ظالم و ستمگر بوده باشد كه علاوه بر از دست دادن استقلال، سبب كشيده شدن به دايره ظلم و ستم او و تقويت و گسترش فساد و بيدادگرى خواهد بود. منظور از الَّذينَ ظَلَمُوا تمام كسانى هستند كه دست به ظلم و فساد در ميان بندگان خدا زده‏اند و آنها را بنده و برده خود ساخته‏اند و از نيروهاى آنها به نفع خود بهره كشى كرده‏اند. ولى مسلّم است كسانى كه در زندگى خود ظلم كوچكى را مرتكب شده‏اند و گاهى مصداق اين عنوان بوده‏اند داخل در مفهوم آيه نيستند؛ زيرا در اين صورت كمتر كسى از آن مستثنى خواهد بود و ركون و اتكا به هيچكس مجاز نخواهد شد، مگر اين كه معنى ركون را اتكا و اعتماد در همان جنبه ظلم و ستم بدانيم كه در اين صورت حتى كسانى را كه يكبار ستم كرده‏اند؛ شامل مى‏شود. 👈ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه ، ج‏ 7 ، ص: 130 #چهاردهم ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2