#داستان #پیچند #قسمت_بیستم_و_چهارم 🔹دکمه کِرِمی رنگ زیر دستان حاج محسن مشت و مال می گرفت و خستگی این چند روز قرنطینگی را از تن می شست. نمی دانست چه سرنوشتی در انتظارش است. آیا حاج محسن او را با دکمه ای بی رنگ و متناسب با دیگر دکمه ها عوض می کند یا اجازه می دهد رنگ بی ریخت او، همان طور چشم گیر روی لباس سفیدش بماند. دلش می خواست لااقل تا به نتیجه رسیدن ایده حاج محسن، همان جا باشد و بعد هر کجا که انداختنش، دیگر برایش اهمیتی نداشت. دوست داشت قدرت تربت حجاب افکن مولایش را در تخریب نیروهای یزیدی ببیند. او هم مانند حاج محسن باور داشت و مثل حاج رضا، نذر صلوات کرده بود. پیراهن شسته شده را حاج محسن با پنجه های قوی اش فشرد و آبش را گرفت. آن را لبه ظرف شویی آشپزخانه گذاشت تا اگر قطرات آب اضافی ای دارد خارج شود و در این فاصله، کتری را پر آب کرد تا چایی برای حاج رضا ببرد. ☘️حاج رضا نگاهی به ساعت کرد و گفت:"مومن، چند روز استراحت می کردی." حاج محسن، لیوان چای را جلوی حاج رضا گذاشت و گفت:"هر وقت شما استراحت کردید من هم می کنم" حاج رضا تشکر کرد و پرسید:"دعاها را امتحان کرده ای؟" حاج محسن گفت:"بله. عاشورا. توسل. استغاثه. حدیث کسا.خیلی دعاها را خواندم اما آن طور که انتظار داشتم نشد. مطمئنم که ذرات تربت مولایمان، قدرت رهبری و ایجاد همبستگی با دیگر ذرات را دارد اما هنوز نتوانسته ام آن پیچند مخصوص را ایجاد کنم. رازش در چیست نمی دانم" حاج رضا گفت:"با زینب بانو تماس داشته ای؟" حاج محسن نگاهی به ساعتش انداخت و گفت:"بله. چند ساعت قبل پیامکی صحبت کردیم. الان دیگر باید پادشاه پنجم را در خواب ببیند به گمانم" حاج رضا با شنیدن این حرف، به یاد خاطرات دوران کودکی اش با حاج محسن افتاد و خندید و گفت:"آیات قرآن را چه؟ امتحان کرده ای؟" 🔹حاج محسن گفت:"قبلا برخی را خوانده بودم. وضعیت و انسجام سلولی اش خیلی پیوسته تر و حرکت و جوشش بیشتر می شد. از دیروز شروع کردم به خواندن کل قرآن" حاج رضا گفت:"شاید به ذکر خاصی جواب می دهد" حاج محسن گفت:"شاید" و چایی را مجدد تعارف حاج رضا کرد. دقایقی در سکوت طی شد و دکمه کِرِمی رنگ پیراهن سفید حاج محسن، دیگر صدایشان را نشنید. نمی توانست آن ها را درست ببیند چرا که زیر پیراهن گیر کرده بود اما از صداها و سایه محوی که می دید حدس می زد که مشغول چه کاری هستند. با خود گفت:"بهتر است صلوات های نذری ام را بفرستم که زودتر، راه حلش را پیدا کند. " مشغول فرستادن صلوات بود که دست حاج محسن به سمتش دراز شد و پیراهن را بلند کرد. تکانی محکم به پیراهن داد. آن را روی لبه صندلی کارش پهن کرد و خودش روی صندلی نشست. هدفن را در گوشش گذاشت و دکمه شروع را زد و همزمان با صوتش، مشغول تلاوت شد. ☘️کاسه ی چشم‌های حاج محسن روی میکروسکوپ بود و ریزترین حرکات سلولی تربت سالارشهیدان را نگاه می کرد و لذت می برد. منتظر حرکت چرخشی و طوفنده ای بود که روی یک نقطه متمرکز شود. می خواست از این قدرت، برای نابودی پایگاه ها و ایجاد پیچندهای تخریبی در پایگاه های صهیونیستی و اسرائیلی استفاده کند. هر بار با خودش می گفت شاید تربت سالار شهیدان قدرت تخریبی ندارد اما هر دفعه هم به خود پاسخ می داد که نه، قدرت انهدام و تخریب دشمنان اسلام را دارد. همان طور که سالارشهیدان این کار را کرده و هنوز هم در حال انهدام ظلم و ظالم است. چند ساعتی به همین حالت گذشت. حاج محسن، تلاوت را قطع کرد و چشم از میکروسکوپ برداشت. کششی به تن و بدنش داد. شارژ گوشی اش رو به اتمام بود. آن را به برق که زد، گوشی اش زنگ خورد. 🔹"سلام بابا جان. حالت چطوره؟ دیشب خوب خوابیدی؟ نه خانه نیستم. چطور؟ خب.. خب.. چه ذکری؟" صدای زینب قطع و وصل می شد و دکمه کِرِم رنگ نتوانست از فاصله دو متری که با حاج محسن داشت بفهمد که او چه به پدرش گفت فقط تغییر حالت حاج محسن را خوب فهمید. حاج محسن تکرار کرد: "فهمیدم. فهمیدم. خیراست ان شاالله. نه اینجا همه چیز عالی است خداراشکر. بله. حاج رضا هم سلام می رساند. ان شاالله چند روز دیگر می بینمت. بله.. یاعلی .. خدانگهدارت دخترم" #سیاه_مشق @salamfereshte