بهائی علیه الرحمه می فرماید: روزی در مجلس بزرگی ذکر من شده بود. شنیدم یکی از حاضرین که ادعای دوستی با من می کرد ولی در این ادعا می گفت؛ شروع به نموده و نسبت ناروایی بمن داده بود و این آیه را در نظر نداشت که می فرماید: (بعضی پشت سر بعضی غیبت نکنید، آیا دوست دارید گوشت مرده برادر خود را بخورید؟ همه این را ناخوش می دارید. آنگاه که فهمید اطلاع از غیبت او پیدا کرده ام، نامه بلند بالایی برایم نوشت و اظهار پشیمانی و درخواست در آن نامه کرد. در جوابش نوشتم: خدا ترا پاداش دهد بواسطه ای که برای من فرستادی؟ چون هدیه تو باعث سنگینی کفه حسناتم در می شود!