📌غم زدایی وقتی یک چهره گشاده و لبخند صمیمی، غمی را از دل می زداید، چرا باید از این «احسان»، دریغ کرد؟ بعضیها حضوری غم آفرین دارند، برخی هم محضری غم زدا. گروه اخیر، آیت لطف الهی اند که قدرشان ناشناخته است. گفته بودم چو بیایی غم دل با تو بگویمچه بگویم؟ که غم از دل برود چون تو بیایی انسانها نیازمند محبّت اند. این تشنگی، جز با ملاطفت و خوشرویی برطرف نمی شود. اگر اولین برخورد ما با کسی، به گونه ای باشد که غم او را به شادی و نگرانی اش را به اطمینان مبدّل سازد، دریچه ای به دنیای صفا و سرور به رویش گشوده ایم. این نیز نزد خداوند، حسنه و عبادت است. باز هم حدیثی از حضرت صادق(ع): 🍃 مَنْ اَخَذَ مِنْ وَجْهِ اَخیه المؤمِنِ قَذاةً کَتَبَ اللّه ُ لَهُ عَشْرَ حَسَناتٍ. «کسی که از چهره برادر دینی اش، رنج و اندوهی را بزداید، خداوند به پاداش آن، ده «حسنه» در نامه اعمالش می نویسد.» مگر این کار نیک، چه اندازه زحمت دارد؟ البته این رفتار، نوعی هنرمندی در معاشرت است، قلبی مهربان می خواهد و عاطفه ای سرشار و خصلتی نوعدوستانه. شاد کردن دیگران، چهره دیگری از همین «غمزدایی» است. گاهی با توجّهی، نگاهی، محبتی، کلامی، هدیه ای و ... می توان انسانی را مسرور ساخت و در نتیجه خدا را از خود راضی ساخت. #مشـــارطه #خوشرویی 👆 @Salehe_keshavarz 👇 خوشرو بودن اصلا سخت نیست👌 با آرزوی روی گشاده برای شما عزیزانم😘