💣 اعترافات یک زن از جهاد نکاح قسمت قبل:https://eitaa.com/salonemotalee/103 ✒قسمت نهم از پله ها داشتیم می‌رفتیم بالا فرزانه دستم رو محکم گرفت و گفت: نمی دونم چرا حس بالا رفتن از پله های اداره ساواک رو دارم آخه میگن اینا عضو داعش میشن کلا مغزشون رو شستشو میدن ! خنده‌ام گرفت وگفتم: خانم امجد معمولا توی ساواک از پله ها می‌رفتن پایین! فرزانه می دونی خوبی کار کردن با تو چیه؟ با حالت چشم و ابروهاش گفت چیه؟! گفتم: اینکه تو اوج سختی کار هم با جملات نغزت حس آدم رو عوض می‌کنی... در همین حین یه خانم حدود سی و دو، سه ساله اومد جلو و خوش آمدی گفت و راهنماییمون کرد داخل پذیرایی... منتظر شخصی که قرار بود بیاد برای مصاحبه نشسته بودیم ... فرزانه با کنجکاوی اطراف رو نگاه میکرد... خونه ی کوچکی بود، دور تا دور اتاقِ پذیرایی، کناره هایی با ملحفه سفید پهن بود و نمای قالی فیروزه‌ای رو بیشتر میکرد روی دیوار قاب عکس یک آقای جوانی زده شده بود که جلب توجه میکرد ... بعد از چند لحظه همون خانم با سینی چایی اومد نشست رو به رو مون گفت بفرمایید من حاضرم... انتظار نداشتم این فرد ، خانمِ مجاهد مصاحبه‌ی ما باشن! تصویری که از زن های جهاد نکاح دیده بودم خیلی متفاوت بود با خانمی که جلوم نشست. هرچند که ما توی خونشون بودیم و دلیلی نداشت اون همه ردا و روبند و بند و بساط داشته باشه... خداییش چهره‌ی زیبایی داشت. با خودم گفتم: حیف این چشمهای مشکی و این معصومیت چهره که بر باد رفته... فرزانه ساکت نشسته بود و طوری خیره خانمه رو نگاه میکرد که من جای اون بودم یه چیزی بهش میگفتم!! وُیس رو آوردم بیرون برگه و خودکار و هر چی لازم بود... قبل از شروع گفتم: ما برای پیاده کردن متن روی کاغذ نیاز به صداتون داریم مشکلی نیست صداتون رو ضبط کنیم؟ سری تکون داد و گفت: فقط خودتون گوش کنید، مشکلی نیست... نگاهی به فرزانه انداختم او هم با لبخندی تایید کرد... بسم الله گفتم و شروع کردم خوب در ابتدا خودتون رو معرفی کنید .. گفت اسمم مائده است و بیست و نه سال دارم... گفتم: لطفاً کامل بگید فامیلتون چیه؟ از کدوم شهر هستید ؟ گفت: اگه میشه دوست ندارم فامیلم رو بگم! خودتون که بهتر می دونید مصاحبه است و پس فردا همه جا پخش میشه! فرزانه نگاهی به من انداخت و با یک حالت سرزنش خاصی سرش رو تکون داد... گفتم باشه مشکلی نیست.. از گذشته‌تون بگید از تفکراتتون تا برسیم به امروز به اینجایی که نشستید... سرش رو انداخت پایین ... با دستهاش بازی میکرد چند لحظه‌ای سکوت کرد و بعد شروع کرد....من توی یه خانواده مذهبی به دنیا اومدم پدر و مادرم آدم های معتقدی بودن...من هم توی همین خانواده بزرگ شدم... از دوره‌ی نوجوانی به بعد، من خیلی وجهه‌ی مذهبی گرفتم. توی مدرسه خیلی فعال بودم کم‌کم با دوستهایی هم فکر خودم یه گروه شدیم. یه تیم... همون موقع ها بود که با واژه‌های مثل گذشت، فداکاری و جهاد آشنا شدم چیزهایی که از جهاد و مبارزه می‌شنیدیم همه در حد شنیدن بود چون ما دختر بودیم! ولی عاشق اینجور کارها شده بودیم در واقع اسطوره‌های ما آدم های مبارزی بودن که ما تمام تلاش روحی و جسمی‌مون رو میکردیم شبیه اونها بشیم... از ورزشهای رزمی گرفته تا کوه نوردی و پیاده روی های طولانی مدت همه این کارها رو میکردیم تا... و بعد سکوت کرد سکوتش طولانی شد فرزانه پرسید تا چی؟ گفت: تا مثلاً شبیه اسطوره هامون بشیم... تا شاید برسیم به بهشت ... ◀️ ادامه دارد ... قسمت بعد:https://eitaa.com/salonemotalee/105