#تحلیل_فیلم (۷) #عشای_ربانی_نیمه‌شب قسمت دوم: برای فهم کلید مینی‌سریال «عشای ربانی نیمه‌شب»، باید به یک فیلم سینمایی، که آن نیز محصول ۲۰۲۱ است، رجوع کرد. فیلم «شریر» (The Unholy)، ساخته‌‌ی اِوان اسپیلیوتوپولوس، درباره‌ی هراسناکی و مهابت مفهوم «معجزه» و سرشت شیطانی است که می‌تواند در زیر لعاب الوهیت آن، نهفته باشد. فیلمی که بر اساس نوول سال ۱۹۸۳ با عنوان «معبد» نوشته‌ی جیمز هربرت بریتانیایی ساخته شد. عصاره‌ی آن فیلم، و در واقع نیّت اصلی مؤلفان آن فیلم، در سخنان یکی از اهالی شهر کوچکی متجلی می‌شود که از وقوع معجزه‌ی شفا یافتن یک دختر کر و لال در کلیسای شهر هراسان است و در حال فرار از شهر خطاب به دوربین خبرنگاران می‌گوید: "از وقوع معجزه‌ها خوشحال نیستم. وقتی خدا سر در کار خودش داره، یعنی اون بالا است (در آسمان) خوبه. وقتی خدا میاد این پایین، اتفاق‌های بدی میفته. سیلاب‌ها، حمله‌ی ملخ‌ها و… خدای عهد عتیق خشمگین و عصبانیه. اگه چیزی عصبانیش کنه چی؟! فیلم «شریر» هم در بطن خود، مفهوم «معجزه» را به چالش می‌کشد و هم «ایمانِ» از نوع مخلصانه و تعبدی را، تاریک و سیاه و اهریمنی به تصویر می‌کشد. این دقیقاً بن‌مایه‌ی «عشای ربانی نیمه‌شب» است. «عشای ربانی نیمه‌شب»، به لحاظ استراتژی محتوایی یکی از پیچیده‌ترین محصولات تولید شده توسط «نتفلیکس» است که تولیدات پیچیده و نمادین، به‌ویژه با دستمایه قرار دادن مفاهیم دینی، کم نداشته و ندارد. ادامه دارد ... 🔸🌺🔸-------------- @salonemotalee