🚨 #فرزانگان_قفقاز - [۶۰]
🔻 احمد زاهدی لنکرانی (۱۳۲۱ - ۱۴۱۷ ق)
آیتالله حاج میرزا احمد زاهدی لنکرانی از علمای اعلام و روحانیون عالی مقام منطقه قفقاز است. ایشان فرزند ملامحمدعلی و در ۲۶ شوال المکرم ۱۳۲۱ ق (۱۹۰۳م) در نجف اشرف دیده به جهان گشود. دروس مکتبخانهای و بخشی از مقدمات علوم حوزوی را نزد پدر و دیگر روحانیون منطقه فرا گرفت و در سنین جوانی و در پی حوادث ناگوار انقلاب و حاکمیت کمونیستی و تبعید پدر به سیبری عازم مشهد مقدس گردید و سالیانی چند در آن حوزه مقدسه به فراگیری علوم اسلامی پرداخت. پس از آن به حوزه علمیه تهران مهاجرت کرد و علاوه بر علوم منقول، فلسفه و حکمت را از محضر حکیم متأله آیت الله میرزا محمد مهدی الهی قمشه ای آموخت و از خواص ایشان شد و در این دوران علاوه بر دروس حوزوی وارد دانشگاه معقول شد و موفق به دریافت لیسانس آن زمان گردید. بعد از آن جهت تکمیل تحصیلات خود عازم حوزه علمیه نجف اشرف شد و در حلقه شاگردان بزرگانی چون حضرات آیات عظام: آقا ضیاء الدین عراقی و سید ابوالحسن اصفهانی درآمد و به مقامات عالیه علمی و معنوی نایل گشت.
معظم له پس از اقامتی چند ساله در نجف اشرف و کسب فیض از محضر اساتید، به حوزه علمیه قم منتقل شد و در محضر بزرگانی چون حضرات آیات سید محمد حجت کوه کمری ، میرزا محمد فیض قمی، شیخ فاضل موحد قفقازی، سید محمد رضا گلپایگانی و شيخ عباسعلی شاهرودی بهره برد و خود نیز حوزه درسی تشکیل داد و به تدریس سطوح عالیه پرداخت. بعد از آن در پی درخواست مردم منطقه نمین از محضر حضرت آیت الله سيد محمد حجت کوه کمری و حسب الامر ایشان، آیت الله زاهدی لنکرانی به شهرستان نمین عزیمت کرد و سالیان متمادی در آن منطقه به انجام خدمات دینی اشتغال ورزید و نهایتاً در دهه آخر عمر شریفش بنا به درخواست لنکرانی های مقیم تهران به تهران نقل مکان نمود و به انجام رسالت و وظایف روحانی خود همت گمارد. پس از فروپاشی حکومت کمونیستی شوروی معظم له سفری به زادگاه خود کرد و با ارحام و اقوام خود دیدار نمود و مورد استقبال مردم منطقه قرار گرفت.
سرانجام آن عالم ربانی و زاهد و پارسا پس از عمری تلاش و مجاهدت علمی در سال ۱۴۱۷ ق (۱۹۹۶م) دارفانی را وداع گفت و به دیدار معبود شتافت و پیکر پاکش در قبرستان بهشت زهرای تهران به خاک سپرده شد.[۱]
***
شرح حال پدرش حاج شیخ محمد لنکرانی به شماره ۶۰۹ خواهد آمد.
📚 پ.ن.
۱. آینه دانشوران، ص ۳۹۴.
📘 منبع: فرزانگان قفقاز، عادل مولایی، ص ۸۳ و ۸۴.
👇
🆔 ☫ @sardabir313 ☫